MIROSŁAW JURDZIŃSKI doi: 10.12716/1002.29.03
Katedra Nawigacji Akademia Morska w Gdyni
W pracy przedstawiono zadania i cele morskiego planowania przestrzennego oraz zakres prac związanych z procesem planowania nawigacji statków morskich. Pokazano przykłady planowania torów wodnych w rejonie nawigacyjnie trudnym z uwzględnieniem poziomu ryzyka.
Słowa kluczowe: planowanie przestrzenne, planowanie nawigacji.
Obecnie obszarami niebezpieczymi dla nawigacji morskiej są przede wszystkim farmy wiatrowe ustawiane w morskich obszarach przybrzeżnych (ostatnia dekada obfitowała w ich znaczący wzrost) oraz denne pola eksploatowane przez wieże wiertnicze wydobywające ropę naftową i gaz ziemny. W obu przypadkach procesy nawigacyjne w pobliżu tych obiektów są ryzykowne.
W procesie planowania nawigacji w tych rejonach można rozróżnić dwa przypadki. Pierwszy dotyczy wyboru trasy statku przez kapitana w pobliżu wież wiertniczych czy instalacji wiatrowej, czyli oceny ryzyka w zależności od odległości przejścia w pobliżu tych instalacji. Drugi przypadek odnosi się do wyznaczenia parametrów toru wodnego lub toru ze strefą separacyjną w tych obszarach.
Morskie planowanie przestrzenne jest narzędziem stosowanym przez państwa morskie w rejonie ich wód przybrzeżnych, terytorialnych lub międzynarodowych. Proces planowania uwzględnia poziom ryzyka nawigacyjnego w funkcji wielu zmiennych środowiskowych i eksploatacyjnych. Brane są tam pod uwagę również dynamiczne zmiany infrastruktury nawigacyjnej w rejonie pływania w tych obszarach ograniczonych.
W artykule przedstawiono zakres działania morskiego planowania przestrzennego (Marinę Spatial Planning - MSP) w rejonach morskich na świecie.
Morskie planowanie przestrzenne jest mechanizmem, który obejmuje wszystkich użytkowników wód morskich i oceanicznych świata, w tym żeglugę, energię, przemysł okrętowy, rekreację oraz rządy państw morskich. W ten sposób informują