liczba nauczycieli z ukończonymi studiami nauczycielskimi w analogicznym okresie z 19% w roku szkolnym 1964/65 do 65,3% w 1970 roku (czyli wzrost więcej niż trzykrotny). Dziś pozytywne zmiany zaszły wśród liczby nauczycieli z wykształceniem wyższym. Zaistniałe zmiany w strukturze zatrudnienia i wykształcenia nauczycieli należy ocenić jako bardzo pozytywne.
Negatywnym zjawiskiem w procesie dokształcania nauczycieli był fakt, że liczba kończących studia zaocznie nie szła w parze z potrzebami szkół ośmioklasowych pod względem jakości, a szczególnie w zakresie przedmiotów uznanych za “wiodące", tj. język polski, matematyka, język rosyjski i zajęcia praktyczno-techniczne. Mimo podejmowanych działań Wydział Oświaty nie mógł wpłynąć na wybór koniecznych studiów przez nauczycieli. Stąd też liczba nauczycieli z “dodatkowymi kwalifikacjami- nie odpowiadała zapotrzebowaniom szkół ośmioklasowych. Sytuację pogarszało nierównomierne rozmieszczenie wykwalifikowanych nauczycieli. Stopień zapewnienia szkołom 8-klasowym nauczycieli wykwalifikowanych w zakresie czterech głównych przedmiotów obrazuje zestawienie stanu w roku 1969/70. Nauczycieli do 4 przedmiotów nauczania miało 20 szkół Nauczycieli do 3 przedmiotów nauczania miało 23 szkoły Nauczycieli do 2 przedmiotów nauczania miało 16 szkół Nauczycieli do 1 przedmiotu podstawowego miało 8 szkół Brak nauczycieli do nauczania przedmiotów podstawowych wykazała 1 szkoła
Dalszym negatywnym zjawiskiem w polityce kadrowej w powiecie mińskomazowieckim był znaczny "ruch służbowy" spowodowany brakiem stabilizacji w zatrudnieniu oraz innymi przyczynami. Były to przeważnie odejścia nauczycieli do innych miejsc pracy, bardziej opłacalnej. Poważną grupę stanowili nauczyciele podejmujący pracę w Milicji Obywatelskiej, organizacjach młodzieżowych i różnych instytucjach państwowych - ekonomicznych.
W okresie tym występowały jeszcze inne dodatkowe negatywne zjawiska jeśli chodzi o pracę nauczycieli i związaną z tym realizację obowiązkowych godzin pracy w szkole. Zaliczam do nich:
- wysoką absencję nauczycieli poprzez odrywanie się do różnych prac społecznych w radach narodowych, komisjach i organizacjach społeczno-politycznych, a także udział nauczycieli w różnych konferencjach, naradach i spotkaniach.
Bardzo ważnym czynnikiem realizacji reformy szkół podstawowych była kadra kierownicza. Kierownicy szkół ośmioklasowych mieli \Maściwie decydujący wpływ na przebieg reformy szkolnej, a szczególnie na planowanie i organizację szkolnictwa podstawowego. Oni też głównie przedstawiali założenia szkół ośmioklasowych w środowiskach nauczycielskich, wśród młodzieży szkolnej, rodziców oraz szerszego społeczeństwa Oni też zgodnie z opracowanym planem działania wykazywali bardzo dużą troskę i inicjatywę już w roku 1961 i 1962 przy ustalaniu sieci i organizacji szkół 8-klasowych w swoich obwodach szkolnych. Poza tym współdziałali w przygotowaniu uchwał gromadzkich rad narodowych dotyczących:
- obwodów szkolnych,
- zabezpieczenia finansowego reformy szkolnej, zapewnienia warunków materialnych funkcjono wania szkół podstawowych,
- zwiększania funkcji opiekuńczo-wychowawczej szkoły,
- podejmowania czynów społecznych odnoszących się do ulepszenia sieci i stanu dróg.
Obowiązkiem Wydziału Oświaty było, aby do tych trudnych i bardzo ważnych zadań odpowiednio przygotować kierowników szkół 8-klasowych. W tym celu opracowano plan obsady stanowisk kierowniczych oraz ich dokształcania i doskonalenia. Najkorzystniejsze zmiany w strukturze wykształcenia kadry kierowniczej nastąpiły w latach 1964-1970. Także w tym okresie w kadrze kierowniczej nastąpił dwukrotny wzrost liczby kobiet Proces ten należy uznać jako pozytywny, ponieważ kobiety stanowiły wówczas 86% ogólnej liczby zatrudnionych nauczycieli.
Osiągnięcia w strukturze wykształcenia kadry kierowniczej to poważny sukces administracji szkolnej w powiecie Mińsk Mazowiecki w realizacji zadań związanych z wdrażaniem szkoły 8-klasowej.
13
Materiały i sprawozdanie statystyczne Wydziału Oświaty i Kultury w Mińsku Mazowieckim
ZESZYT 4
1997/98
263