ROZDZIAŁ 2
Po zakończeniu działań wojennych, 24 maja 1945 r. dekretem Rządu Tymczasowego, zatwierdzonym przez Krajową Radę Narodową, został powołany Uniwersytet Łódzki, a niedługo po nim Politechnika Łódzka i inne wyższe uczelnie. Łódź stała się dużym ośrodkiem akademickim, miejscem ożywionej działalności kulturalno-oświatowej.
Zakończona zwycięstwem aliantów II wojna światowa nie przyniosła całkowitego odprężenia w stosunkach międzynarodowych. Nadszedł okres tzw. „zimnej wojny” - konfliktu między światem socjalistycznym i kapitalistycznym. W ówczesnych warunkach politycznych należy upatrywać przyczyn powstania Studium Języka Polskiego dla Cudzoziemców w Łodzi.
Po wybuchu wojny koreańskiej solidaryzujące się z Koreą państwa socjalistyczne zaczęły udzielać jej pomocy. Polska zaproponowała kształcenie młodzieży koreańskiej na naszych wyższych uczelniach.
Pierwsza grupa Koreańczyków, licząca 132 osoby, przyjechała do Łodzi w roku akademickim 1952/53. Potem Łódź odwiedziła młodzież z Chin i Wietnamu. Takie były początki rozwoju Studium Języka Polskiego dla Cudzoziemców Uniwersytetu Łódzkiego. Nie był to okres łatwy, gdyż polskie szkolnictwo nie dysponowało dostatecznym doświadczeniem z zakresu dydaktyki i metodyki nauczania języka polskiego jako obcego, nie miało wypracowanych rozwiązań naukowo-organizacyjnych.
Na terenie Łodzi nie było specjalistycznych placówek oraz kadry pedagogicznej, kształcącej studentów zagranicznych. Postanowiono zatem skierować grupę Koreańczyków do Studium Przygotowawczego dla młodzieży polskiej. Była to placówka oświatowa, która powstała w 1949 r. na podstawie rozporządzenia Ministra Oświaty i podlegała Towarzystwu Przygotowań Kursów