242074259

dziyla naprociw jak downi swojima ch-łapowi Jedyn roz jak go tam przi tej studziynce czekała, jak sie miało ku wieczorowi, bo było to: na jesiyn, uwidziala, jak kogosi niesom na noszach z galynzi. Jak prziszli blizy, a podziwala sie kierego to boroka niesonr, krzikla, tak ze wszyckim włosy na głowie stany ly: "Jezusie! Maryjo! dyc to je moj' synek! Co sie mu stało, mój i lude-czkowie?"

"Matko! Tyn borok juz ni mioł siły, zęby nabrać tego

barzeliska na lopatynr, tak go stojok pyrtnol do tego błota gym-

✓

bom- do kałuży, zalknol sie i wiyncy nie stanol. Niz my przile-cieli, juz było po nim!" Zaskomlala biydno Jurgowa nad swoim synkynr, jak go odnoszali do marownie.

Cosi sie ji głowie przewróciło, mowiyli wtedy ludzie, bo jom potym; każdy dziyn widowali, jak chodziyla ku tej studziynce za dworym, tam^- wysiadowala az do wieczora, a z oczy sie ji fort Izy kulały.

W tej' studziynce nikdy jeszcze wody nie chybiylo, nawet 1947 roku, jak była ta ogromna posuszą, ze nawet w studni przi Haryndzie nie było- wody, to w Jurgowiance, bo tak potym ludzie zaczyli tom studziynkynr nazywać, wody było dycki dosc, a to tymu, ze jom ta biydno skrziwdzono wdowa, swoimi łzami na wieki nasyciyla.