2455029128

Usuwanie rtęci z gazów odlotowych za pomocą materiałów węglowych 407

-    nieruchome złoże węgla aktywnego (90-^95%; 0,01 mg/m³),

-    iniekcja pyłu węgla aktywnego (50-^90%; 0,01 mg/m³),

-    adsorbenty impregnowane siarką (99%; 0,01^-0,05 mg/m³).

BAT w przemyśle metali nieżelaznych to: absorpcja par rtęci z wykorzystaniem reakcji kalomelowej, absorpcja w tiocyjanianie sodu z wytrąceniem HgS, adsorpcja na filtrach selenowych, stosowanie filtrów z węglem aktywnym.

BAT w przemyśle chloroalkalicznym to usuwanie rtęci z gazów przez wymywanie roztworem podchlorynu lub chlorowaną solanką, absorpcja z reakcją kalo-melową, oczyszczanie gazów na złożu siarkowanego lub jodowanego węgla aktywnego, usuwanie rtęci z ługu przez filtrację na złożu węgla aktywnego [9],

Również w przypadku emisji rtęci w innych procesach wśród najlepszych technologii każdorazowo wymieniana jest adsorpcja par rtęci na węglu aktywnym, niejednokrotnie dodatkowo aktywowanym dodatkiem siarki. Na podkreślenie zasługuje fakt, że lepsze wyniki uzyskuje się na złożu węglowym niż w przypadku iniekcji pyłu węgla aktywnego do gazów. Wykazuje to wyższość metod adsorpcyj-nych stosujących węgle aktywne nad innymi metodami.

Przegląd literaturowy wykazał, że dotychczasowe prace związane z ograniczeniem emisji par rtęci do atmosfery na materiałach węglowych są najczęściej związane z iniekcją pylistego węgla aktywnego do strumienia oczyszczanych gazów. W Stanach Zjednoczonych, gdzie technologie oczyszczanie spalin z par rtęci są najbardziej zaawansowane, uruchomionych zostało kilka instalacji pilotowych. Należy tu przede wszystkim wymienić technologię firmy ADA-ES, polegającą na wtrysku pylistego węgla aktywnego bezpośrednio do strumienia oczyszczanych gazów [10, 11] - rysunek 2.

wtrysk pylistego węgla aktywnego

do komina lub IOS

popiół + zużyty węgiel aktywny

Rys. 2. Schemat procesu ADA-ES

Zużyty węgiel aktywny jest usuwany wraz z lotnym popiołem w sekcji elektrofiltrów lub filtrów workowych. Rozwiązanie takie daje duże zużycie węgla aktywnego i niekorzystną depozycję rtęci w lotnym popiele i jego utrudnioną utylizację (np. do produkcji cementu i budowy autostrad).