262080820

TADEUSZ MALINOWSKI

Ryc. 1. Biskupin, gm. Gąsawa, woj. Bydgoszcz. Pokaz lepienia naczyń glinianych w trakcie obozu szkoleniowego studentów archeologii (1953). Fot. ze zbiorów prof.dra W.Szafrańskiego.

Fig. I. Biskupin. Gąsawa conunune, Bydgoszcz voivodeship. Pottery hand-making at the training camp for students of archaeology (1953). Photo from the collection of Prof. W. Szafrański

216

i w późniejszych latach, aż do wybuchu II wojny światowej, sporadyczne eksperymenty w zakresie wykonywania narzędzi krzemiennych i kamiennych, obróbki drewna, rogu i kości oraz wyrobu naczyń glinianych były prowadzone przez polskich archeologów (Z. Rajewski 1957, s. 7-9). W latach powojennych eksperymentowanie w polskiej archeologii jest jeszcze częstszym zjawiskiem, objęło leż ono dość szerokie przejawy kultury materialnej (lecz także i duchowej) dawnych społeczeństw.

Należy jednak stwierdzić, że tak w przeszłości, jak i obecnie w archeologii polskiej nie ma zespołów lub badaczy indywidualnych, którzy zajmowaliby się wyłącznie albo chociażby głównie, przeprowadzaniem rozmaitych eksperymentów, co można dostrzec w niektórych innych krajach. W Polsce eksperymenty archeologiczne były i są przeprowadzane raczej dorywczo (choć niekiedy przez dłuższy czas), najczęściej jako uzupełnienie realizacji podjętego zadania naukowego, czasem jako ilustracja dla działalności oświatowej. Te ostatnie weszły np. w skład dorocznych imprez turystycznych organizowanych <xl 1967 r., a poświęconych centrum produkcji żelaza, sięgającego swą metryką ostatnich wieków przed naszą erą oraz pierwszej połowy pierwszego tysiąclecia naszej ery, zbadanego w południowo-wschodniej Polsce (K. Bieleniu 1974), były też elementem wykorzystywanym przy nakręcaniu filmów oświatowych (Z. Rajewski 1952 i 1953; B. Balcer 1969). Wypada tutaj również zaznaczyć, że przez

http://www.rcin.org.pl