szkutnika dla nadzoru nad pracą warsztatu, zaś w połowie 1936 roku przejął istniejący przy wyciągu warsztat, tworząc własne przedsiębiorstwo pod nazwą „Morski Instytut Rybacki Stocznia Rybacka".
Już w okresie poprzedzającym utworzenie tego przedsiębiorstwa założono i wybudowano pod nadzorem zaangażowanych przez Morski Instytut Rybacki technicznych sił, dwie serie 2-}-3 kutrów w/g zamówionych projektów fińskiego i duńskiego konstruktorów. Z jednostek i Loewenstein o mocy 60 KM, szybkości do 8,4 węzła. Te ostatnie 3 kutry, po wprowadzeniu w nich szeregu drobnych zmian i uzupełnień, posłużyły jako prototypy serii bardzo udanych statków rybackich, nadających się do połowów morskich na wodach Bałtyku, Katte-gatu i częściowo Skageraku. Liczba ich, budowana dotąd seryjnie przez Stocznię Rybacką, osiągnęła już 19 sztuk w ruchu. Szczególnie zasługuje na podkreślenie fakt, że w kosztach ich budowy, wynoszących ok. 15% drożej od ce-
tych dwie, noszące numery kolejne budowy 18 i 19, wykończone zostały jako statki dozorcze Morskiego Urzędu Rybackiego, o danych charakterystycznych : długość 16,5 m, szerokość 4,6 m, zanurzenie 2,7 m, wyporność 41 ton, silnik „Ellwe-Diesel“ 90 KM, szybkość 8,8 węzła, oraz trzy, noszące kolejne numery 20, 21, 22, wykonano jako typowe statki rybackie o danych charakterystycznych 15 m długości, 4,6 m szerokości, 2,2 m zanurzenia, 41 ton wyporności, z krajowymi silnikami firmy Lilpop, Rau ny anologicznych obiektów zagranicznych, ok. 99% stanowią robocizna i materiały krajowe. Zagraniczne są jedynie kompasy, logi, szkła do latarń pozycyjnych, oraz sygnały powietrzne. Cena takiej jednostki wraz z silnikiem, windą, całkowitym wyposażeniem nawigacyjnym oraz instalacją elektryczną, wynosi przy seryjnej produkcji ok. 60.000.-złotych.
Kutry te zasługują na nieco bliższe rozpatrzenie jako typowa konstrukcja drewnianego kutra rybackiego.