2795179557

—    Papież, papież....Po co on się w ogóle wtrąca, ten papież... No, ale skoro już tu jesteś, musisz zdać egzamin. Umiesz czytać i pisać? Umiesz liczyć?

—    Tak, umiera!

—    Coś takiego! Jestem pewien, że nie byłeś w szkole dobrym uczniem!

—    Bardzo pana przepraszam, byłem!

—    Czyżby! Ile jest dwa plus dwa?

—    Cztery.

—    Jesteś pewien? Skąd wiesz?

—    No wiem...

—    Hm! Trafiłeś tylko przez przypadek! No to co, chcesz zdawać ten egzamin?

—    Tak proszę pana.

—    Naprawdę chcesz tego?

Rya. Piotr Nakonieczny

—    Tak, proszę pana.

—    Nie boisz się?

—    Nie proszę pana.

—    Dobrze, jak chcesz! Przejdź tędy, widzisz, tam gdzie ten wielki dziedziniec. A tam, za pierwszymi drzwiami na prawo. jest gabinet małego Jezusa. On cię przeegzaminuje z czytania.

—    Dziękuję panu.

Diabeł wszedł, minął wielki przedsionek i znalazł się na ogromnym dziedzińcu, podobnym do szkolnego podwórza i otoczonym krużgankami. Za arkadami było widać kilkoro dużych oszklonych drzwi, pomalowanych na zielono. Pierwsze drzwi na prawo były zaopatrzone w miedzianą płytkę z napisem:

DZIECIĄTKO JEZUS Syn Boży

Proszę wchodzić bez pukania.

Diabeł otworzył drzwi i znalazł się w klasie. Mały Jezus siedział na katedrze. Był to jasnowłosy chłopiec w koszuli z grubego płótna i z aureolą z tyłu głowy, ale dużo ładniejszą niż ta, jaką miał święty Piotr.

—    Proszę wejść, proszę wejść!.— powiedział.

—    Mały Jezusie — powiedział diabeł — przychodzę...

—    Nie trzeba, wiem. Przychodzisz na egzamin z czytania?

—    Tak mały Jezusie.

—    Zbliż się więc i czytaj to.

Diabeł podszedł do katedry i mały Jezus podał mu otwartą książkę. Ale gdy diabeł na nią spojrzał, zobaczył, że strony są puste.

—    No czytaj! — rzekł mały Jezus.

Diabeł popatrzył na książkę, a potem na małego Jezusa, chcąc sprawdzić, czy ten sobie z niego nie żartuje. Ale nie: był bardzo poważny.

—    No słucham cię. Umiesz czytać czy nie?

Diabeł raz jeszcze popatrzył na książkę i powiedział:

—    Ale tu nie jest nic napisane: to są puste strony.

A kiedy to mówił wypowiadane przezeń słowa pojawiały się stopniowo wielkimi literami na lewej stronie książki. ALE TU NIE JEST NIC NAPISANE: TO SA PUSTE STRONY.

—    Pokaż — powiedział mały Jezus.

Wziął książkę i przeczytał półgłosem:

—    Ale tu nie jest nic napisane: to są puste strony.

Później podniósł głowę i uśmiechnął się do diabła:

—    Doskonale.

—    Więc zdałem egzamin?

—    Ejże! Bez emocji! Zdałeś egzamin z czytania. Teraz przejdziesz do sali obak, do Pana Boga. mojego ojca. On cię przeegzaminuje z pisania. No dalej, śmiało!

—    Do widzenia, mały Jezusie — powiedział diabeł. — Dziękuję!

—    Do widzenia.

Diabeł wyszedł, skierował się na prawo i zatrzymał przed drugimi drzwiami. Miały one płytkę ze srebra z wygrawerowanym u góry napisem:

13

I — Akcent