2795179810

RAP 2015(1)

Łukasz Zweiffel

organizacja wszystkich ministerstw, gdzie pion polityczny tworzony jest tylko przez ministra i sekretarza stanu⁴³. Struktura każdego z ministerstw przypomina piramidę: na jej szczycie jest minister, potem sekretarz stanu, a z kolei im podlega pion urzędniczy. Najwyższym apolitycznym funkcjonariuszem w ministerstwie jest sekretarz generalny (SG), któremu podlega sekretariat i działy: personalny, finansowy, szkoleń, kontaktów zewnętrznych, organizacji i automatyzacji⁴⁴. Sekretarz generalny jest pośrednikiem między ministrem a aparatem urzędniczym, ma za zadanie stworzenie relacji umożliwiających współpracę pomiędzy kierownictwem politycznym (ministrem i sekretarzem stanu) a służbą cywilną. Formalnie jest zwierzchnikiem wszystkich ministerialnych urzędników, których zadaniem jest m.in. zaangażowanie w przygotowanie projektów legislacyjnych, raportów dla polityków, analiz, konsultacji z innymi ministerstwami, rządami, partnerami społecznymi, udzielanie odpowiedzi na zapytania parlamentarzystów. Sekretarz Generalny musi dbać o merytoryczny i formalny kształt wytycznych politycznych, realizowanych przez ministerstwo. Jest on wspierany w swoich obowiązkach przez zastępcę sekretarza generalnego (PSG), który zazwyczaj odpowiada za wewnętrzne zarządzanie ministerstwem. Administracyjne i polityczne przywództwo jest merytorycznie wspierane przez sekretariat, który zapewnia spójność działań w ministerstwie. Biuro sekretarza generalnego koordynuje pracę poszczególnych komórek w ministerstwie. Poza koordynacją wewnątrzresortową sekretariat jest odpowiedzialny za dostosowanie prac wraz z innymi resortami, czyli współpracę międzyresortową. Kolejnym w hierarchii ministerstwa urzędnikami są dyrektorzy generalni, którzy stoją na czele poszczególnych departamentów i są m.in. odpowiedzialni za ich współpracę w ministerstwie. Każde ministerstwo ma, poza departamentami, działy doradcze, opiniotwórcze⁴⁵.

Na poziomie regionalnym liczba stanowisk politycznych w administracji publicznej też nie jest duża. W prowincjach najważniejszy funkcjonariusz publiczny pochodzi z nadania politycznego; jest nim komisarz królewski (odpowiednik polskiego wojewody), będący przedstawicielem rządu w prowincji. Formalnie powołuje się go na mocy dekretu królewskiego (artykuł 131 Konstytucji Holandii). Jego kadencja trwa sześć lat, z możliwością ponownego powołania. Do jego kompetencji należy przewodniczenie

Spraw Zagranicznych; Minister Mieszkalnictwa Minister voor Wonen en Rijksdienst, w ramach ministerstwa spraw wewnętrznych.

⁴³    Sekretarze stanu wchodzą w skład gabinetu (Het kabinet), który poza nimi składa się też ze wszystkich ministrów urzędującego rządu. Sekretarze w przeciwieństwie do ministrów, nie mają prawa głosu podczas zebrań gabinetu i, biorą w nich udział jedynie wtedy gdy o to proszeni. Szerzej: Ł. Zweiffel, Dynamika zmian społecznych w Holandii i ich odzwierciedlenie w systemie społecznym XIX i XX wieku, Katowice 2013, s. 232-233.

⁴⁴    P. Wiebinga, Profiel van deNederlandse overheid..., s. 155-157.

⁴⁵    G. Breeman, W. Noort, M. Rutgers, De bestuurlijke kaart van Nederland, Bussum 2012, s. 61-62.

173