2795180032

Podstawowym leczeniem raka piersi jest operacyjne usunięcie chorych tkanek. Postępowaniem standardowym u chorych bez klinicznych cech obecności przerzutów uznaje się aktualnie biopsję węzła wartowniczego [12].

2.3 Kliniczny i patomorfologiczny stopień zaawansowania Kliniczny stopień zaawansowania raka piersi przedstawia się według klasyfikacji TNM, opartej na kryteriach anatomicznych, gdzie T oznacza wielkość guza, N stan regionalnych węzłów chłonnych, a M obecność przerzutów odległych [13]. Klasyfikacja ta umożliwia określenie grup chorych, u których można przeprowadzić pierwotne, radykalne leczenie operacyjne, lub które wymagają pierwotnego leczenia systemowego.

Określenie „rak piersi” odnosi się do heterogennej grupy guzów w obrębie gruczołu piersiowego w większości wywodzących się z nabłonka przewodów mlekowych i/lub zrazików. Możemy je podzielić na dwie podstawowe kategorie: raki przedinwazyjne (przewodowe lub zrazikowe) i naciekające (inwazyjne) [14],

W dobie coraz bardziej rozpowszechnionych przesiewowych badań mammograficznych przedinwazyjny rak przewodowy (DCIS) jest rozpoznawany coraz częściej. Decyzje terapeutyczne w przypadku zdiagnozowania DCIS podejmuje się w oparciu o indeks Van Nyus, w którym analizuje się 4 cechy tj.: wiek chorej, typ histologiczny, szerokość marginesu operacyjnego oraz średnicę guza. W zależności od sumy uzyskanych punktów wybiera się leczenie oszczędzające z następową radioterapią lub mastektomię.

DCIS jest częstym komponentem raka naciekającego przewodowego.

Rak zrazikowy przedinwazyjny (LCIS) jest wykrywany przypadkowo, a jego obecność zwiększa ryzyko wystąpienia raka naciekającego w obu piersiach. Nie wymaga leczenia operacyjnego ani uzupełniającego [15].