2906542340

- 55 -

mikrokomputerach oraz na sprzęclo krujowym wymagają rozbudowy od użytkownika, który chce ofcktyw-nio wykorzystać sprzęt i własny czas. Proponowaną motodą wzbocaconia oprogramowania ubogo wyposażonych maszyn cyfrowych jost notoda kompilacji slcrośnoj, o któroJ będzio mowa w następnym roz- . dziale.

Specyfika sprzętu mini przoznacza Jo barclzioj do "końcowogo" użytkowania, tzn. do wykorzystywania programów gotowych, wyprodukowanych dla togo sprzętu za pomocą dużej maszyny cyfrowej niż do produkowania oprocramwania, który to proces wymaca wspomagania zo strony oprogramowania narzędziowego, a więc oznacza pracę na dużej maszynie cyfrowej. Widać więc, żo pracując na mini- i mikrokomputerach nie można pomijać całkowicie maszyn liczących dysponujących dużą mocą obliczo-uiową oraz bogatym i różnorodnym oprogramowaniem. Ich potencjał służył od początku do przygotowywania programów dla małych maszyn. W szczególnej sytuacji otrzymany tą drogą program-może wojśó w skład oprogramowania minilcomputora( np. odytor czy kompilator), dając użytkownikowi możliwość łatwego poprawiania programu czy toż rozwiązywania problemów w języku wysokiego poziomu

2.    Pojawianie się nowych narzędzi programowych i ich zaloty

Analizując koszt uruchomienia na minikomputrzo programu, rozwiązującego jakiś bardzo' trudny problom i porównując go z kosztem uruchomienia tego programu nu maszynie dużoj, bogato oprogramowanej, dającej możliwość zapisania go w problemowo zorientowanym języku wyższego poziomu, stwior-dzamy ogromny zysk w drugim wypadku. Zauważmy, żo gdyby ton program można było prze tłumaczyć na dużoj maszynio - nie nu JoJ Język symboliczny, locz na program w postaci dwójkowej lub w Języku symbolicznym minikomputora, wówczas duża maszyna stałaby się "gonoratorom" programów dla maszyny mulej. Programy to można by bowiom uruchomić na dużoj maszynio, korzystając z dostępnych tam narzędzi, a wykonywać (w razio polrzoby - wJolokrotnio) na inałoj maszynie.

Taka Jest gonoza pox*s tanin nsombloróxv skrośnych i kompilatorów skrośnych, dolconująoych asomb-lacji czy kompilacji na Jodnoj maszynio - prograjnóx/, które inają byó potom wykonywano na drugiej, xiie dysponującej środkami do uruchomieniu tych prog*rajnów.

Nacjo bytu narzędzi typu "cross" określa przodo wszystkim ich ekonomiczność. Od ich Istnienia uzulożjiiono Jost stworzonio ważnych - z punktu widzenia małych maszyn - możliwości:

•    pisania programów/ dla mini w Języlcu problemowo zorientowanym, który ułatwia użytkovmikowi zapi-ounJo algorytmu rozx/iqzania zadania, co Jost szczogólnio ważno przy rozwiązywaniu bardzioj skomplikowanych problomów;

•    wykorzystania wszystkich coch i zasobów dużoj maszyny, a szczogolnio JoJ właściwości poprawiania błędów w programach (dobugging);

•    przeniesienia części programów z dużoj maszyny na mini;

•    pro joktowanla sprzętu ściślo dopasowanego do olcroślonoj klasy zastosowali minikor.iputoi ów.

•    rór/noJogłogo rozwoju sprzętu i oprogramowania minikomputorów, gdyż iotnionio symulatora sprawia, żo produkcja oprogramowania nio Jost uzalożniona od dostępu do sprzętu.

!•’ I ozapvzoczalnym zalotom notody "cross", którą można nazwać niotodą nowoczesnej produkcji oprogramowania, można przeciwstawić Jodną wodę: konieczność zapewnionia sobie dostępu do drugioj, dużej 1 dobrze oprogramowanoJ maszyny cyfrowej.

3.    Istota metody "cross"

Pojęcie "cross" w odniosioniu do motody czy programów pochodzi od krzyżowania (mieszania) dwóch maszyn. Z reguły na jodnoj z nich - dobrzo wyposażonoJ - produkowane Jost oprogramowanie dla drugiej, dysponującej małą pamięcią i często Jodynie podstawowym oprogramowaniem. Pierwszą z nich będziemy nazywali maszyną-dawcą (host computor lub cross computorj, a drugą — maszyną-bior-^CQ ( aiui computor lub targot computor).

Takio podejście gwarantuje zapisywanie oprogramowania w Języku wyższego poziomu, dobrzo dostosowanym do pisania tego typu programów np. DCPL, Pascal, PL/1.