2906542903

180 W. MAKAREWICZ [12]

lokarboksyamido-5-aminoimidazolowego jest podobne. AMP hamuje silnie enzym w sposób kompetycyjny. Drugi produkt reakcji, fumaran, jest znacznie słabszym inhibitorem, przy czym inhibicja przez ten związek ma charakter niekompetycyjny.

Aktualnie dostępne dane nie wskazują by enzym ten posiadał właściwości regulacyjne.

IV. Dowody doświadczalne cyklicznej przemiany nukleotydów purynowych

Już dawne wyniki doświadczeń in vivo z zastosowaniem związków znakowanych ¹⁵N sugerowały, że w mięśniach następuje cyklicznie deza-minacja AMP i reaminacja IMP (10—12). Jednak dopiero niedawno Tornheim i Lowenstein przeprowadzili doświadczenia w których można było ten proces prześledzić in vitro. Najbardziej przekonywujące dane o przebiegu cyklu naukleotydów purynowych w mięśniach szkieletowych pochodzą z doświadczeń, w których obserwowano przemiany nukleotydów przy udziale wyciągów bezkomórkowych z mięśni szkieletowych (17, 18); z doświadczeń nad perfuzją mięśni (20), a także z badań nad zawartością nukleotydów i innych metabolitów w mięśniach szkieletowych in situ, w spoczynku i po drażnieniu impulsami elektrycznymi (20, 50).

Aby wykazać cykliczny przebieg procesów dezaminacji i reaminacji w układzie bezkomórkowym, należało ekstrakt mięśniowy pozbawić endogennych substratów i zapewnić możliwość regeneracji GTP, by przeciwdziałać zahamowaniu syntetazy adenylobursztynianowej przez wzrost stężenia GDP (18). Dzięki dodaniu heksokinazy do mieszaniny inkuba-cyjnej, która zawierała też endogenną aktywność kinazy adenylanowej, zapobiegano przekształceniu całego AMP w ATP. Przebieg tego rodzaju doświadczenia przedstawiono na rycinie 3. Część A ryciny 3 przedstawia proces reaminacji IMP, który ustaje po wyczerpaniu się zasobów fosfo-kreatyny. Druga część cyklu polegająca na dezaminacji wytworzonego AMP przedstawiona jest w części B ryciny 3. Wprowadzenie 2-dezoksy-glukozy zamieniało ATP w AMP i prowadziło do gwałtownego spadku całkowitego stężenia nukleotydów adeninowych i ekwiwalentnego wzrostu stężenia IMP. Tej fazie cyklu towarzyszyło wytwarzanie amoniaku. Naprzemienne dodawanie do mieszaniny inkubacyjnej równoważnych ilości fosfokreatyny i 2-dezoksyglukozy prowadziło do kolejnych „obrotów” tego cyklu. Taka sytuacja przedstawiona jest na rycinie 4. Jak to widać na rycinie 4 wytwarzanie amoniaku zachodziło jedynie w fazie dezaminacji i niezbędna była do tego obecność zarówno IMP, jak i aspara-ginianu; przy czym cztery kolejne „obroty” cyklu wytworzyły 3,5 mola amoniaku na mol IMP znajdującego się w wyjściowej mieszaninie inkuba-