2906543379

3.

AUTOR

.    .    Kondratów, A.

TYTUŁ:    .    .    Zaginione cywilizacje

DATA:    .    .    1973

WYDAWCA:    .    .    PIW

Analiści i użytkownicy wolą na ogół rekordy z pionową kolumną przerwy oddzielającą nazwy etykiet od elementów opisu (wariant drugi i trzeci) jako bardziej przejrzyste. Ostatnio proponowane jest jeszcze inne rozwiązanie, w którym etykiety znajdują się po prawej stronie ekranu, a elementy opisu po lewej. Rozkład taki wydaje się nieco dziwny, ale okazał się o wiele skuteczniejszy w działaniu; pozwala on doświadczonym użytkownikom (często korzystającym z katalogu) ignorować etykiety, podczas gdy dla użytkownika nieobytego z katalogiem etykiety te są łatwe do odszukania i służą pomocą przy identyfikacji wątpliwych zapisów.

Rozwiązanie problemu miejsca etykiet na ekranie pozostawia jeszcze otwarty problem ich formy. Katalogi wykorzystywane głównie przez personel biblioteczny zaopatrywane są często w etykiety będące kodami, jak na przykład:    identyfikatory pól w formacie MARC,

skróty lub wyrażenia specjalistyczne (żargonowe), niezrozumiałe dla czytelników (porównaj rys. 6). Przy projektowaniu OPAC powinno się wybrać na etykiety takie nazwy, które będą proste, łatwe do zapamiętania i powszechnie zrozumiałe nawet dla osób z biblioteką i katalogiem nieobytych, na przykład AUTOR, TYTUŁ, DATA, ale już nie ADRES WYDAWNICZY, SYGNATURA, NUMER REKORDU, itp. W przypadku stosowania skrótów lub terminów, które mogą budzić wątpliwości u czytelników rozwinięcie skrótów oraz wyjaśnienie znaczeń terminów powinno być dostępne w trybie on-line (jako na przykład HELP) i off-line (broszurki, drukowane instrukcje, nalepki).

144