3071580012

myśli, wyobrażenia 3. Pamięć długotrwała:

wiedza jednostki uporządkowana w schematy, skrypty itd. PAMIĘĆ SENSORYCZNA

rejestrator wrażeń zmysłowych - bodźców istotnych dla organizmu. To tzw. filtrowanie sensoryczne umożliwiające tłumienie/ignorowanie lub uprzywilejowanie informacji dochodzących do jednych zmysłów na rzecz innych, istotniejszych.

Bodźce przechowywane są jako nieprzetworzone, przez krótki czas (1-2 s), następnie zanikają lub wypierane są przez nowe bodźce

Przekazanie inf. do pamięci krótkotrwałej możliwe jest po zwróceniu uwagi na dany bodziec (rozpoczyna się procedura przetwarzania inf.). Uprzywilejowane są inf. znane.

PAMIĘĆ KRÓTKOTRWAŁA

pamięć operacyjna, w której odbywa się świadome przetwarzanie informacji, wówczas informacje mogą być przechowywane bardzo długo (dopóki objęte są uwagą), przy braku uwagi ulatują po ok. 20 s.

Pojemność p. krótkotrwałej to 1+1-2 sensowne jednostki informacji Zwiększanie pojemności poprzez

Porcjowanie (porcja - spójny, mający sens wzorzec informacji) - łączenie pojedynczych elementów w większe, sensowne całości, grupy (składanie pojedynczych liter w słowa, obrazy, cyfr w liczby)

Działania pamięci krótkotrwałej:

-    Powtarzanie podtrzymujące - służy przetrzymywaniu inf. w pamięci przez czas nieokreślony (np. powtarzanie numeru telefonu przed zapisaniem)

-    Powtarzanie opracowujące - aktywna analiza materiału i łączenie go z istniejącymi strukturami wiedzy - jedyna droga przejścia inf. do pamięci długotrwałej

PAMIĘĆ DŁUGOTRWAŁA

magazyn wiedzy (schematy, skrypty, mapy umysłowe), doświadczeń, emocji, postaw, zasad i umiejętności

Wiedza uporządkowana jest według znaczenia i sensu informacji. Informacja bez sensownej interpretacji, nie może być zakodowana w strukturze wiedzy.

Interpretacja dochodzących do nas informacji powoduje uzupełnienie ich przez informacje zawarte w posiadanych strukturach wiedzy, dlatego też stają się one jasne. Pozwala to na „wychodzenie poza aktualnie dostępne oku informacje”.

Konsekwencją dynamiki umysłu jest modyfikacja odbieranych informacji, podobnie dzieje się ze wspomnieniami z przeszłości.

Zasada specyficzności kodowania (ścisła zależność między procesami kodowania, przechowywania i wydobywania informacji) - czym większa zgodność organizacji materiału przy zapamiętywaniu z organizacją przy odtwarzaniu, tym więcej treści będzie przypomnianych. Podobnie jest z kontekstem sytuacyjnym i stanem emocjonalnym.

LITERATURA:

Eysenck H. i M. „Podpatrywanie ludzkiego umysłu”, Gdańsk 1996, GWP

7