3109102636

Andrzej Wodecki

Polski Uniwersytet Wirtualny, Uniwersytet Marii Curie-Sklodowskiej w Lublinie

Kontrola jakości procesów e-learningowych w kształceniu akademickim

Artykuł prezentuje doświadczenia Polskiego Uniwersytetu Wirtualnego w zakresie kontroli jakości wytwarzania oraz realizacji kursów w formule e-learning. Po krótkiej prezentacji metodyki nauczania zostaną przedstawione procedury kontroli jakości na poziomach produkcji kursów, ich realizacji oraz obsługi studenta. Całość uzupełniono o analizę wybranych problemów, na jakie napotkano w trakcie realizacji projektu oraz sposoby ich rozwiązania.

Wdrożenie systemu e-learningowego w organizacji jest często mylnie traktowane jako projekt informatyczny bądź multimedialny. Faktycznie jest to przedsięwzięcie edukacyjne w szerokim tego słowa znaczeniu. Informatyka pełni tu funkcję infrastruktury, a specjaliści ds. grafiki komputerowej realizują koncepcje wypracowane wspólnie z autorami treści i zespołami metodycznymi. Ze względu na specyfikę projektu (w większości przypadków należy założyć brak fizycznego kontaktu p omiędzy uczniami, nauczycielami a uczelnią) szczególnej roli nabiera integracja klasycznych dotąd procesów za pośrednictwem systemów informacyjnych. W efekcie, sprawne wdrożenie systemu e-learningowego wymaga od realizujących je zespołów opanowania wielu specyficznych umiejętności oraz - co jest tematem niniejszego opracowania - odpowiedniego zarządzania ryzykiem i jakością.

Polski Uniwersytet Wirtualny (dalej: PUW) w pewnym sensie odwzorowuje „uniwersytet w mikroskali" - realizuje scentralizowane procesy wytwarzania kursów, obsługi studenta oraz nauczania. Nie jest to oczywiście jedyny model systemu e-learningowego na uczelni wyższej. Dużo popularniejsze, funkcjonujące w innych szkołach, rozwiązania mają na celu raczej uzupełnienie klasycznego nauczania niż jego zastąpienie (jak w modelu PUW). Z tego względu należy podkreślić, że opisane niżej doświadczenia oraz wizja jakości e-learningu są w dużej mierze funkcją celu, jaki chce się osiągnąć. Tym samym nie można traktować doświadczeń PUW w kategoriach ogólnych i ostatecznych.

Prezentowane reguły kontroli jakości oraz podkreślana w nich standaryzacja są w przypadku Polskiego Uniwersytetu Wirtualnego po prostu potrzebą chwili. Obecnie, wdrażając systemy e-learningowe o innej specyfice, takie chociażby jak wirtualny kampus na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej, mamy świadomość ograniczeń naszego pojęcia jakości, niemniej uważamy je za pewien stały punkt odniesienia poparty kilkuletnim doświadczeniem.

17