3110399008

Skrypty shella — programowanie w języku powłoki.

Zacznijmy od przypomnienia. Shell, czyli powłoka, to program przeznaczony do prowadzenia interakcji z użytkownikiem. Innymi słowy jest to narzędzie, dzięki któremu użytkownik może wykonywać pewne operacje, korzystając z dostarczanego przez powłokę „języka”. Działanie powłoki oczywiście jest możliwe dzięki funkcjom dostarczanym przez jądro systemu operacyjnego¹.

Shell odbiera od użytkownika polecenia do wykonania - w większości w trybie tekstowym. Polecenia te powinny należeć do zestawu rozkazów rozumianych przez powłokę („język powłoki”) — nazywamy je wówczas poleceniami wewnętrznymi (lub wbudowanymi).

Przykładowo — polecenie for jest elementem wbudowanym shella. Do jego zrozumienia (i prawidłowej interpretacji) powłoka nie potrzebuje żadnej pomocy ani programów zewnętrznych.

W przypadku, gdy wprowadzone polecenie nie jest rozpoznane jako polecenie wbudowane, powloką uznaje je za program zewnętrzny, który należy wykonać (dlatego mówimy czasem o poleceniach zewnętrznych shella). Istnieją wówczas dwie możliwości — albo taki program jest programem wykonywalnym (czyli skompilowaną wersją programu źródłowego), albo jest

Skrypt to oczywiście nic innego jak zbiór

zwykłym plikiem tekstowym, zawierającym skrypt, poleceń (wewnętrznych lub zewnętrznych). Oczywiście, jeśli shell nie znajduje programu o podanej nazwie, to zgłasza użytkownikowi błąd.

W ten sposób, można podać schemat interpretacji każdego polecenia wprowadzonego do shella (nie jest to może poprawny formalnie schemat blokowy, ale wystarczająco dobra ilustracja działania shella) — por. rysunek obok

Jak dalej zobaczymy, shell potrafi także korzystać z innych programów - ale one też działają dzięki usługom shella