2982019909

2.    Napięcie znamionowe obwodu separowanego nie może przekraczać 500 V.

3.    Separacja nie stanowi środka ochrony przeciwporażeniowej dodatkowej, jeżeli została zastosowana do użytkowanego na stanowisku przewodzącym odbiornika ruchomego klasy ochronności O, w którym ochrona przeciw porażeniowa jest zapewniona wyłącznie przez zastosowanie izolacji roboczej.

§ 35. 1. Obwód separowany powinien być zasilany przez transformator separacyjny lub przetwornicę separacyjną. Przenośne transformatory separacyjne i przetwornice separacyjne powinny być urządzeniami klasy ochronności II.

2.    Obwodu separowanego i zasilanych z niego odbiorników nie wolno uziemiać, zerować lub łączyć z innym obwodem elektrycznym.

3.    W obwodzie separowanym powinien być instalowany tylko jeden odbiornik. W obiektach o charakterze nie przemysłowym dopuszcza się stosowanie większej liczby odbiorników, pod warunkiem że długość obwodu nie przekroczy 30 m.

4.    Jeżeli obwód separowany zasila grupę odbiorników, ich dostępne części przewodzące powinny być ze sobą połączone za pomocą izolowanych, nie uziemionych miejscowych połączeń wyrównawczych. Przewody tych połączeń nie powinny być połączone z przewodami ochronnymi albo częściami przewodzącymi dostępnymi innych obwodów lub częściami przewodzącymi obcymi.

§ 36. 1. Jeżeli odbiornik jest użytkowany w ciasnym pomieszczeniu, to transformator separacyjny lub przetwornica separacyjna zasilająca powinny być ustawione na zewnątrz tego pomieszczenia.

2. W miejscach, w których odbiorniki separowane są stale użytkowane, zaleca się instalowanie na stałe transformatorów separacyjnych lub przetwornic separacyjnych.

6. Izolacja stanowiska

§37. 1. Izolacja stanowiska, jako środek ochrony przeciwporażeniowej dodatkowej, polegający na izolowaniu stanowiska od ziemi i na wyrównaniu potencjałów części przewodzących obcych, dostępnych z tego stanowiska, może być stosowana do urządzeń prądu przemiennego 1 prądu stałego, niezależnie od ich napięcia znamionowego, obrębie pomieszczeń suchych.

2.    W miejscach zainstalowania urządzeń elektroenergetycznych rezystancja podłóg i ścian izolacyjnych powinna być nie mniejsza niż:

1)    50 kfi — gdy napięcie znamionowe względem ziemi nie przekracza 500 V,

2)    100 kQ — gdy napięcie znamionowe względem ziemi przekracza 500 V.

3.    Materiał zastosowany w celu uzyskania wymaganej rezystancji stanowiska powinien mieć w warunkach użytkowania trwałe własności izolacyjne i mechaniczne. Stosowanie przenośnych środków izolacji stanowiska jest dopuszczalne tylko w pomieszczeniach dostępnych dla osób upoważnionych.

§38. 1. Urządzenia elektroenergetyczne znajdujące się na stanowisku powinny być zainstalowane na stałe. Dopuszcza się stosowanie urządzeń ruchomych, pod warunkiem określenia takiej powierzchni izolowanego stanowiska, aby przy każdym ich usytuowaniu były spełnione wymagania określone w ust. 4.

2.    Części przewodzące obce, dostępne wyłącznie z izolowanego stanowiska i nie połączone metalicznie z częściami przewodzącymi obcymi, dostępnymi spoza izolowanego stanowiska, powinny być połączone miejscowymi przewodami wyrównawczymi.

3.    Części przewodzące obce, dostępne również z innych stanowisk, powinny być zabezpieczone osłonami izolacyjnymi o stopniu ochrony co najmniej IP2X przed dotknięciem tych części z izolowanego stanowiska.

4.    Izolowane stanowisko powinno mieć taką powierzchnię, aby części przewodzące obce wymienione w ust.2znajdowały się poza zasięgiem ręki z innych stanowisk.