3184152876

534 E. DAHLIG [81

dwie aktywne frakcje w wyniku chromatografii na kolumnie z DEAE-celu-lozy, podczas gdy z ekstraktu z mózgu szczura — pięć frakcji (A₄, A₃C,, A₂C₂, A^j, C₄). Do elucji stosowano bufor Tris-HCl o pH 8,6 zawierający FDP oraz liniowy gradient NaCl w tym samym buforze. Traktowanie poszczególnych frakcji antyaldolazą A pozwoliło wykazać, że pierwsza frakcja z ekstraktu z nowotworu zawiera aldolazę A, a druga formę hybrydową A₃Cj. Wyniki te potwierdzono stosując elektroforezę ekstraktu i otrzymanych frakcji na paskach z acetylocelulozy (95). Również w słabo zróżnicowanym wątrobiaku H 178 oprócz dominującej aldolazy A wykryto hybrydowe formy AC i homotetramer C₄ (73).

Częściowo oczyszczona aldolaza C z wątrobiaka H 178 charakteryzuje się stosunkiem aktywności wobec FDP i F1P równym 5 i całkowitym hamowaniem aktywności przez antyaldolazę C z mózgu szczura. Wyniki te sugerują identyczność obu aldolaz (74, 79).

Badania oczyszczonych enzymów z szybko rosnących wątrobiaków dostarczyły przekonywujących danych świadczących o dominacji aldolazy A. Wykazano, że aldolaza z wysiękowego wątrobiaka Novikoffa (58, 96) i z pierwotnego raka wątroby indukowanego 3’Me 4-DAB (97) jest identyczna z aldolazą A z mięśnia szkieletowego szczura (Tabela 3).

Tabela 3

Porównanie własności aldolazy z wątroby, mięśni i wątrobiaków szczura (58,96,97)

i^- j Źródło enzymu ■	masa cząsteczkowa	• stosunek aktywności wobec FDP i F1P	hamowanie przez ATP		hamowanie aldehydem 3-P-gli-cerynowym	hamowanie an-tysurowicą A(%)
			%	Ki (mM)
wątroba (aldolaza B)	160 000	1	5	1	—	4	10,1
mięsień (aldolaza A)	160 000	45 (97); 55 (58)	64	0,4	+	98	9,1-9,7
wątrobiak indukowa-
ny 3’Me 4-DAB	160 000	44	61			95	9,1-9,7
wątrobiak Novikoffa		54		0,7	•

III. Kinaza pirogronianowa

W tkankach ssaków występują trzy formy molekularne kinazy pirogro-nianowej (E.C. 2.7.1.40) oznaczane najczęściej jako L, Mi, M₂ (98, 99), L, M, K (83, 100), I, II, III (101) lub A, B, C (102).

Forma L stanowi główną formę kinazy w wątrobie, a dodatkową w nerce (98, 103). Podlega regulacji allosterycznej przez efektory dodatnie — (fosfoenolopirogronian (PEP) i FDP) oraz ujemne (ATP i aminokwasy glu-