3197489599

PROGRAM ROZWOJOWY

POLITECHNIKI WARSZAWSKIEJ

Uwaga: Wyniki SV i CO uzyskane w plikach g*.rap i s*.rap odnoszą się do L0=20cm. Dla zapisów przeprowadzonych gdy L0=25 należy wyniki z kolumny SV i CO wymnożyć przez współczynnik 1.5625 [(25/20)²]. Dla rejestracji wykonanych gdy L0=30 cm należy wyniki z kolumny SV i CO wymnożyć przez współczynnik 2.25 [(30/20)'].

6.    Sprawozdanie

Sprawozdanie powinno zawierać: temat ćwiczenia, datę, oznaczenie zespołu, listę osób wykonujących ćwiczenie, schematy blokowe stanowisk pomiarowych (z opisem), tabele i wykresy uzyskanych wyników, analizę błędów pomiarowych oraz wnioski i spostrzeżenia.

7.    Przykładowe zagadnienia na kolokwium wstępnym

1.    Jakie są sposoby dokonywania pomiaru impedancji tkanek?

2.    Podaj wzór Kubicka i wyjaśnij znaczenie poszczególnych parametrów.

3.    Metoda prądowa i napięciowa pomiaru impedancji.

4.    Jakie sygnały są wykorzystywane do oceny objętości wyrzutowej serca metodą reokardiograficzną?

Literatura

1.    Pałko T., Pawlicki W.G.: Reografia impedancyjna. W: Problemy Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej, t 2. Biopomiary. Akad. Ofic. Wyd. EXIT Warszawa 2001.

2.    Bartosz Żuchowski, Przemysław Guzik. Elektryczna bioimpedancja klatki piersiowej. Anestezjologia i Ratownictwo 2008; 2: 434-442

(hltp://www.anestcy.iologiuiratowniclwo.pl/archiwum/2008 04 elektryczna bioimncdancia klatki pie rsiowei.pdf)

3.    Paweł Krzesiński, Grzegorz Gielerak, Jarosław Kowal Kardiografia impedancyjna - nowoczesne narzędzie terapii monitorowanej chorób układu krążenia. Kardiol Pol 2009; 67: 65-71. (bezpłatny dostęp na http://w w w. kardiologiapolska. pl)

4.    Cybulski G. Dynamie Impedance cardiography - the system and its applications. Pol J Med Phys Eng, 2005; 11(3) 127-209. (http://stronv.aster.pl/pdf/voli lno3 127-209 cvbulski.pdf!

5.    Jaakko Malmivuo and Robert Plonsey. Impedance Plethysmography, ch. 25, in Bioelectromagnetism - Principles and Applications of Bioelectric and Biomagnetic Fields. Oxford University Press, New York, 1995. (http://www.bem.fi/book/index.htm)

6.    Baranowska-Weldert A., Pawlicki G., Pałko T.: Badanie zależności rezystywności krwi od prędkości przepływu i średnicy naczynia. Post. Fiz. Med., 1984, 19,4, 237-242

DODATKI

1. Opis rejestratora ReoMonitor - reokardiografu typu holterowskiego 1.1. Budowa części analogowej ReoMonitora wg [4]

W ReoMonitorze wykorzystano tetrapolarną metodę prądowa pomiaru impedancji elektrycznej tkanki. Sinusoidalny prąd elektryczny o częstotliwości f=95 kHz i stałej amplitudzie 1 mA (rezystancja wewnętrzna źródła R>100 kił) oscyluje pomiędzy dwiema elektrodami aplikacyjnymi (A|, A2). Elektrody odbiorcze (Ri, R2) zbierają sygnał napięciowy proporcjonalny do impedancji badanego obszaru. W generatorze aplikacyjnym (typu LC) wytwarzany jest sygnał stabilizowany o przebiegu sinusoidalnym. Sygnał z generatora aplikacyjnego przekazywany jest na przetwornik napięcia przemiennego na prąd o stałej amplitudzie (źródło prądowe). Obciążeniem dla źródła prądowego uzwojenie pierwotne transformatora z rdzeniem ferrytowym. Uzwojenie wtórne transformatora stanowi wyjście elektrod aplikacyjnych. Sygnał z elektrod napięciowych podawany jest na symetryczny wzmacniacz wysokiej częstotliwości. Wzmocniony sygnał jest przetwarzany przez detektor szczytowy. Z uzyskanego sygnału niskiej częstotliwości zostaje wyodrębniona składowa stała impedancji, czyli impedancja podstawowa Z». Składowa zmienna, czyli zmiana impedancji AZ zostaje wzmocniona, a następnie wprowadzona na układ różniczkujący. Wzmocnienie napięciowe układu różniczkującego zostało tak dobrane, żeby dla szybkości zmian impedancji o wartości 1 £ł/s sygnał wyjściowy był równy 1 V. Kalibracja układ odbywa się poprzez pomiar impedancji wzorcowej Zo = 20 SI oraz podanie na wejście wzmacniacza AZ

%

KAPIWLUraa^

UNIA EUROPEJSKA

EUROPEJSKI FUNDUSZ SPOŁECZNY