3197489854

4. Analiza

Zebrany materiał obejmuje około dwieście leksemów, wśród których znajdują się także terminy specjalistyczne. Leksem jest według K. Polańskiego rozumiany jako jednostka opisu słownikowego języka, wyraz słownikowy. Najbardziej zgodne z europejską praktyką leksykograficzną jest rozumienie leksemu jako zbioru form wyrazowych przeciwstawiających się sobie pod względem kategorii fleksyjnej. Możliwe jest również rozumienie leksemu jako tematu fleksyjnego albo w wypadku skrajnym morfemu leksykalnego przeciwstawianego dołączanym do niego morfemom gramatycznym (Polański, 2003, 330).

Podczas analizy znaleziono takie leksemy, jak np.: akcja, aktywa, bankier, bilans, klient itd.

Natomiast terminologia oznaczona jest według A. Markowskiego jako podsystem leksykalny języka (zbiór terminów), swoisty dla nauki i techniki. Aby ów podsystem gwarantował szybkie i sprawne porozumiewanie się specjalistów z danej dziedziny między sobą, z innymi fachowcami oraz z niespecjalistami, jego składnikom stawia się wiele ogólnych i szczegółowych wymagań; dotyczą one przede wszystkim wyrazów nowo powstających (Markowski, 2002, 1760).

Konkretnie pojawiły się takie terminy, jak np.: akcept bankowy, akcja uprzywilejowana, akredytywa, annuity, audyt, ażio, budżet, cash flow, debet, demonetyzacja, dewaluacja, faktoring, giełda, inkaso, karencja, kontrakt, kredyt inwestycyjny, leasing, loro, broker, monit itd.

4.1. Gniazda słowotwórcze

W zebranym materiale słownictwa z dziedziny bankowości dominują rzeczowniki, ale pojawiają się tam również czasowniki, jak na przykład refinansować/refinanco\at. Warto jednak zauważyć, że z zapożyczonych terminów powstało dosyć sporo wyrazów pochodnych, na przykład depozyt depozytariusz deponent deponować - depozytor; awal - awalista; akcept akceptacja akceptant; inwestor - inwestycja itd.

- 15-