Rozrost regulacji prawnych nie omija stosunków między przedsiębiorcami w obrocie transgranicznym. Prawnicy angażowani przez uczestników tego obrotu jako zło konieczne pretendują, aby w procesie komunikacji partnerów biznesowych nie być jego przeszkodą. Spełnienia tych aspiracji nie ułatwiają różnice rozumienia ekwiwalentnych instytucji w krajowych systemach prawnych, istniejące wciąż - pomimo powszechności współczesnej łaciny - problemy w porozumieniu się na poziomie językowym, jak i nie poddające się tendencjom globalistycznym różnice kodów kulturowych.
W swojej prezentacji postaram się podeprzeć te zapewne dosyć oczywiste wnioski kilkoma przykładami z praktyki kancelarii prawniczej działającej w obrocie międzynarodowym.
W krajach anglosaskich obserwujemy znaczące wysiłki na rzecz uproszczenia języka stosowanego w komunikacji publicznej, zwłaszcza dyskursie biznesu, instytucji i polityki. Formułowane są szczegółowo cechy dystynktywne prostego języka (plain English) oraz intensywne promowane jest jego stosowanie. Jedną z czołowych instytucji działających na tym polu jest brytyjska Plain English Campaign (PEC). W Polsce podejmuje się podobne wysiłki, chociaż, jak dotąd w skali nieporównywalnie mniejszej.
Prezentacja ma na celu omówienie podstawowych założeń oraz próbę zastosowania ich do wybranego tekstu w języku polskim.
Nauczanie języka obcego zorientowanego na cele zawodowe stawia przed nauczycielem języka wiele wyzwań i trudności, z którymi dużo rzadziej ma do czynienia osoba nauczająca języka ogólnego. Nauka języka specjalistycznego wiąże nierozerwalnie użycie języka z konkretnym obszarem zawodowym (dyscypliną, specjalizacją, zawodem, stanowiskiem itp.) i jest to nierzadko źródłem wątpliwości nauczyciela, co jest faktycznie przedmiotem nauki: język danej dyscypliny (zawodu, stanowiska) czy wiedza dyscyplinarna w języku obcym. Poza wyborem treści nauczania, wśród problemów, które każdy nauczyciel podejmujący się pracy z grupami językowymi musi zidentyfikować, zdefiniować i metodycznie rozwiązać wymienić można m.in. profil odbiorców kształcenia i ich specyficzne potrzeby, cele i program kształcenia, techniki nauczania, czas trwania kursu, (nie)dostępność materiałów dydaktycznych, sposoby ewaluacji itp.
Celem referatu jest ukazanie specyfiki działań nauczyciela języka specjalistycznego na tle ogólnych założeń dydaktyki języków specjalistycznych. Kanwą do omówienia owych działań będą główne etapy konstrukcji kursu języka specjalistycznego, tj. identyfikacja profilu odbiorców kształcenia, analiza potrzeb, pozyskiwanie danych, dydaktyczna obróbka danych i tworzenie ćwiczeń, sposoby ewaluacji. Opis konkretnych działań nauczyciela na kolejnych etapach jego pracy pozwoli ukazać zakres wiedzy i umiejętności niezbędnych do pracy z odbiorcami o potrzebach zawodowych. Powyższe zagadnienia zostaną poprzedzone krótkim porównaniem specyfiki nauczania języka specjalistycznego oraz języka ogólnego.