2b. Wydawcą pieniądza elektronicznego może byc wyłącznie podmiot, o którym mowa w ust. 2 pkt 1-4 i 6-8, oraz:
1) oddział zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego;
2) oddział podmiotu świadczącego w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, zgodnie z prawem tego państwa, pocztowe usługi płatnicze, uprawnionego zgodnie z prawem tego państwa do wydawania pieniądza elektronicznego oraz Poczta Polska Spółka Akcyjna w zakresie, w jakim przepis art. 13 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 5 września 2008 r. o komercjalizacji państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej „Poczta Polska" (Dz. U. Nr 180, poz. 1109, z 2012 r. poz. 1529 oraz z 2013 r. poz. 1036) uprawnia ją do wydawania pieniądza elektronicznego;
3) kasa oszczędnościowo-kredytowa.
1. Utrzymanie dotychczasowej pozycji i/lub zwiększenie pozycji konkurencyjnej w sektorze bankowym -
podniesienie wizerunku banku w oczach klientów jako nowoczesnego, zdolnego do wykorzystywania nowych rozwiązań technologicznych.
2. Rosnąca konkurencja w sektorze parabankowym i pozabankowym - na rynku bankowości pojawia się duża liczba konkurentów spoza tradycyjnego sektora bankowego, które oferują nowoczesne produkty, na atrakcyjniejszych niż banki warunkach.
3. Konieczność obniżki kosztów działania banku - rozwiązaniem dla banków jest wprowadzenie i dbanie o rozwój elektronicznych kanałów dystrybucji usług bankowych, które przyczyniają się do obniżki kosztów (brak oddziałów, zmniejszenie wolumenu operacji wykonywanych przez pracownika banku).
4. Szybki przepływ informacji - możliwość zebrania informacji o klientach, ich potrzebach i oczekiwaniach.
5. Zwiększenie zasięgu geograficznego w świadczeniu usług bankowych - możliwość dotarcia do klientów spoza obszaru działania banku. Brak ograniczeń przestrzennych i czasowych w świadczeniu usług bankowych.
6. Zwiększające się wymagania klientów co do wygody, szybkości, jakości i ceny oferowanych usług.
7. Rosnąca informatyzacja społeczeństwa - wzrastający odsetek osób korzystających z Internetu, telefonów komórkowych.
8. Duży udział osób aktywnych zawodowo, dysponujących ograniczonym czasem, zgłaszających zapotrzebowanie na korzystanie z usług w godzinach zamknięcia oddziału bankowego.
1. segment klientów, do których bank chce dotrzeć z daną usługą,
2. cechy i funkcje usługi oraz jej cena,
3. zasoby własne banku,
4. systemy dystrybucji stosowane przez konkurencję.
Bardzo ważne jest dopasowanie kanału dystrybucji do potrzeb i preferencji określonej grupy klientów. Przykładowo, osoby starsze będą raczej preferować tradycyjny, indywidualny sposób obsługi, podczas gdy klienci młodzi są otwarci na nowe, nasycone technologią kanały dystrybucji. W większości bardzo często korzystają oni z bankomatów, kart kredytowych, usług typu Office banking czy bankowości internetowej.
Cechy i funkcje usługi oraz jej cena rzutują na określenie stopnia bezpośredniości i długości kanału dystrybucji, czyli ogniw pośredniczących pomiędzy bankiem a klientem. Prawdziwa jest teza, według której im droższa i bardziej skomplikowana jest usługa, tym większa potrzeba osobistego kontaktu klienta z pracownikiem banku, czyli tym krótszy i bardziej bezpośredni kanał dystrybucji.
Zasoby banku przesądzają o różnorodności i intensywności wykorzystania kanałów dystrybucji. Zasoby finansowe i techniczne mają duże znaczenie przy podejmowaniu decyzji o rozbudowie sieci, a więc określaniu liczby, wielkości i nowoczesności placówek. Decydują one także o możliwości rozwoju kanałów dystrybucji bazujących na osiągnięciach współczesnej techniki i technologii. Ze względu na specyfikę usług bankowych, szczególnie ich niematerialny charakter, duże znaczenie mają zasoby ludzkie. Ważna jest nie liczebność personelu, która w miarę rozwoju nowych kanałów dystrybucji
B.Święcka: Detaliczna bankowość elektroniczna, CeDeWu, Warszawa 2007, s.47