Technika galwanoformingu
nie klejem ceramicznym w ustach pacjenta lub na modelu. Między koroną pierwotną i częścią wtórną powstaje szczelina wielkości 8-12 mikronów, w której znajduje się ślina (10). Pomiędzy koroną wewnętrzną, śliną i koroną zewnętrzną działa duża siła adhezji wynosząca 5-10 N. Dzięki korzystnej sile tarcia między koroną zewnętrzną, a wewnętrzną podwójne korony galwaniczne funkcjonują bez zastrzeżeń, a efekt zimnych spawów jest wyraźnie zmniejszony.
Inną zaletą podwójnych koron galwanicznych jest możliwość oszczędniejszego szlifowania zębów filarowych, ponieważ grubość korony wtórnej jest mniejsza, niż korony lanej, dotyczy to także cienkościenności i niskiej wagi konstrukcji (6).
Korony podwójne znajdują zastosowanie jako elementy utrzymujące protezy overdenture (OD), szczególnie w przypadkach uzębienia o znacznie zredukowanej ozębnej, u pacjentów z chorobami przyzębia, protez częściowych o podparciu ozęb-nowym lub ozębnowo-śluzówkowym, bądź tzw. ruchomych mostów. W protetyce stomatologicznej opisano również technikę wykonania mostów stałych na koronach podwójnych przykręcanych śrubami. Tego rodzaju rozwiązanie jest obecnie szeroko stosowane przy wykonywaniu mostów opartych na implantach. Korony podwójne pełnią doskonale funkcję retencyjną dla konstrukcji protetycznych. Protezy utrzymywane przez korony teleskopowe łączą w sobie w pewnym zakresie zalety protez ruchomych i stałych. Jedną z istotnych zalet protez utrzymywanych przez korony teleskopowe wykonane w technologii galwanizacji jest szynowanie filarów poprzez blokowanie pośrednie, dostępność do zabiegów higienicznych (po zdjęciu protez), trwałość i długoczasowość tego rodzaju uzupełnień. Dobra retencja i stabilizacja zapewniająca pacjentom duży komfort żucia i artykulacji przemawia za tym, że mimo dużego nakładu pracy i środków finansowych zużytych do wykonania tego rodzaju uzupełnień lekarze protetycy powinni częściej rozważać możliwość ich zastosowania.
Suprakonstrukcje implantów
Zalety podwójnych koron wykonanych techniką galwanizacji dały podstawy do powstawania bezna-prężeniowych konstrukcji dużych rozmiarów, oraz zastosowania koron galwanicznych w suprakon-strukcjach wszczepów. We wszystkich rodzajach systemów implantologicznych możliwe jest stosowanie nadbudowy wykonanej metodą galwanoformingu zarówno koron przykręcanych jak i cementowanych. Zaletą zdejmowanych konstrukcji jest łatwość czyszczenia, a komfort użytkowania tych uzupełnień jest porównywalny ze stałymi rozwiązaniami (11).
Zalety techniki galwanizacji
1. Bardzo dobra szczelność brzeżna. Dokładność przylegania koron galwanicznych do powierzchni zęba jest znacznie lepsza, niż koron wykonanych metodą traconego wosku. Cecha ta jest szczególnie przydatna przy wykonywaniu uzupełnień precyzyjnych np. opartych na wszczepach. Mniejsze jest również wypłukiwanie cementu lutującego, co ogranicza możliwość powstania próchnicy oraz stanów zapalnych przyzębia brzeżnego.
2. Homogenna struktura wewnętrzna, bez porowatości i jam skurczowych.
3. Twardość złota osadzanego galwanicznie jest znacznie większa, niż złota odlewanego. Dlatego nośniki metalowe wykonane techniką galwanizacji mogą mieć mniejszą grubość (0,2-0,3mm).
4. Bardzo dobry efekt estetyczny. Cienka czapeczka metalowa pozostawia wiele miejsca na oddanie pełnej gamy kolorów napalanej ceramiki (ok. lmm).
5. Biokompatybilność; 24- karatowe złoto jest monometalem, całkowicie obojętnym dla tkanek jamy ustnej. Prawdopodobieństwo powstania zjawiska korozji jest znikome.
6. Oszczędność materiału- zużycie materiału przy wykonywaniu tych samych konstrukcji jest o 40% mniejsze, niż w metodzie odlewniczej (odlewy są grubsze, ponadto materiał zostaje zużyty na lej, kanał odlewniczy i nad-lewy).
7. Niski ciężar konstrukcji ze względu na cienko-ścienność elementów metalowych.
8. Mniejsze odkładanie płytki nazębnej, niż w innych technikach.
9. Możliwość konwencjonalnego cementowania uzupełnień protetycznych.
10. Długi czas funkcjonowania w jamie ustnej.
PROTETYKA STOMATOLOGICZNA,;
), LX, 1
65