3574671591

374 PRZEGLĄD ITLETECHNICZNY 1938 R.. ZESZYT 11. LISTOPAD

szył znaczenie telegrafu. Rys. 13 wykazuje, że spadek ruchu telegraficznego trwał do 1933 r., przybierając najbardziej ostrą formę w 1930 i 1931 r. Największe nasilenie ruchu telegraficznego rejestruje przeszło 15 milionów telegramów, podczas gdy najgłębszy spadek wykazuje około

7    milionów telegramów. Obecnie nastąpiło nie-tylko w Polsce, ale również i w skali światowej pewne zahamowanie dalszego spadku i ruch telegraficzny zaczyna przejawiać tendencje do wzrostu. Objaw ten tłumaczy się pewnym ożywieniem telegrafii, dzięki wprowadzeniu nowych form ruchu telegraficznego zwłaszcza telegrafii abonentowej (dalekopisowej), która w krajach zachodnio-europejskich znalazła już szerokie zastosowanie. U nas telegrafia dalekopisowa wykorzystana jest na razie dla celów prasy i ogranicza się głównie do posiadanej przez ,,PAT”. sieci dalekopisów pracujących z sześciu większymi miastami Polski. Szersze zastosowanie dalekopisów w Polsce przewidziane jest od roku 1940. Międzynarodowy ruch telegraficzny podobnie jak wewnętrzny przeszedł taki sam proces spadku (rys. 14) jednak w formie nieco łagodniejszej, co należy w dużej mierze zawdzięczać wzmożonej wymianie radiotelegraficznej europejskiej (z państwami nie sąsiadującymi) i zamorskiej, stanowiącej gros tego ruchu, jako że telegraficzne połączenia przewodowe ograniczają się wyłącznie uo ruchu z krajami ościennymi. Tu należy jeszcze zaznaczyć, że Polska w 1936 r. weszła do międzynarodowej sieci fototelegraficznej, początkowo przez nawiązanie łączności fototelegraficznej z Niemcami i Anglią, a następnie z Austrią, Czechosłowacją, Danią, Francją, Holandią, Italią i Szwecją oraz w relacji zamorskiej ze St. Zjednoczonymi A. P. i z Argentyną. Dotychczasowy obrót fototelegraficzny ogranicza się do celów prasowych i jest stosunkowo niewielki.

C. Radiofonia.

Historia radiofonii polskiej zaczyna się od próbnego nadawania w 1925 r. stacji doświadczalnej o mocy 0,5 kW w antenie. Pierwsza oficjalna stacja radiofoniczna została uruchomiona 18.IV 1926 r. Był to nadajnik o mocy 1,5 kW w antenie. Równocześnie przystąpiono do budowy stacji radiofonicznej w Warszawie o mocy

8    kW, którą uruchomiono 8.XII 1926 r. Z chwilą kiedy ośrodek stołeczny Polski miał zapewniony odbiór audycyj na aparat detektorowy, pomyślano z kolei o radiofonizacji większych ośrodków kraju i stopniowo uruchomiono radiostacje lokalne: w Krakowie, Katowicach, Poznaniu, Łodzi, Lwowie i Wilnie.

Następnym etapem prac na drodze dalszej rozbudowy sieci radiofonicznej było otwarcie w 1931 r. stacji Raszyńskiej o mocy 120 kW oraz zwiększenie mocy szeregu posiadanych stacyj lokalnych i budowa nowych. Rys. 15 charakteryzujący rozwój sieci radiofonicznej, wykazuje jak z biegiem lat wzrastała sumaryczna moc antenowa stacyj radiofonicznych. Obecnie Polska posiada 9 stacyj radiofonicznych o łącznej mocy 294 kW; poza tym do audycyj radiofonicznych dla

Polonii Zagranicznej używane są 4 stacje krótkofalowe Ministerstwa P. i T. przeznaczone do zamorskiej służby radiokomunikacyjnej. Na rozbudowę sieci radiofonicznej, poza czynnikami natury gospodarczej politycznej i społecznej, wpły-

RYS. 15. OGÓLNA \IOC ANTENOWA R AIU O1* ON ICZ \ YCII STY -

CY.I NADAWCZYCH.

wał przede wszystkim pokaźny przyrost radio-abonentów. Krzywa (rys. 16) wykazuje charakterystyczne załamanie się w okresie kryzysu i wielki przyrost radioabonentów za ostatnie dwa lata, podnoszący ogólną liczbę o 100%, dzięki czemu

iys. u;. II.(Kr. r\mioauovi:vtó\v i stopi i z ag ęszi :zi>

\|A ltA RIO FONICZNEGO.