3547344025

Uniwersytet Warszawski Wydział Chemii

bardziej logiczne. Poza punktem 2.1.4 część „Methods and Materials" jest napisana bez zarzutu. Autorka opisuje zwięźle stosowane metody badawcze oraz procedury pomiarowe.

Na część eksperymentalną pracy składa się elektroosadzanie nanostruktur srebrowych (rozdział 3), elektroosadzanie nanostruktur złotych (rozdział 4) oraz proponowane zastosowania otrzymanych nanostruktur (rozdział 5).

Otrzymywanie podłoży srebrowych autorka rozpoczyna od optymalizacji zakresu potencjałów redukcji srebra dla wybranego stężenia AgN0₃ i cytrynianu sodu. Optymalizowała zakres potencjału, szybkość przemiatania i ilość skanów. W punkcie 3.1.1 autorka wykazuje, że najbardziej równomierne pokrycie powierzchni otrzymuje się, jeśli potencjał sięga do obszaru redukcji tlenu (-0.8 V względem Ag). Pik przy około -0.7 V względem Ag pochodzi od redukcji tlenu, co zostało potwierdzone przez prowadzenie woltamperometrii w natlenionym i odtlenionym roztworze (Rysunek 19). Autorka wyjaśnia, że poszerzenie zakresu potencjału ma wpływ na osadzanie nanostruktur, bo wydłuża się czas wzrostu nanostruktur. Brakuje natomiast komentarza, czy zdaniem autorki sama obecność tlenu w roztworze wpływa na proces.

Autorka badała także wpływ innych czynników, między innymi wpływ stężenia cytrynianu sodu na morfologię elektro-osadzanych nanostruktur srebra, podjęła także próby zastąpienia cytrynianu sodu innymi związkami o właściwościach redukujących - kwasem askorbinowym, mrówkowym lub glukozą. Jednak jedynie w obecności glukozy otrzymano zadowalające wyniki osadzania nanostruktur. Podrozdział 3.1.2.1. przedstawia proponowany mechanizm redukcji jonów srebra w obecności glukozy. Brakuje nieco dyskusji różnic w mechanizmie redukcji jonów srebra w obecności badanych w pracy związków, chociaż wyjaśnienie tego wpływu wymaga prawdopodobnie szerszych badań. Jednak interesujący byłby komentarz, czy zdaniem autorki większe znaczenie ma potencjał redoks badanych związków, czy ich zdolność do kompleksowania jonów srebra.

Należy podkreślić, że badania przedstawione w rozdziale trzecim zostały bardzo dobrze zaplanowane. Kompleksowo pokazują wpływ różnych czynników na elektro-osadzanie nanostruktur srebra na elektrodach ITO. Podobnie wysoko oceniam kolejny rozdział poświęcony elektro-osadzaniu nanostruktur złota. Plan badań nad elektro-osadzaniem nanostruktur złota był podobny jak dla srebra.

W kolejnej części pracy autorka przedstawiła bardzo interesujące propozycje zastosowania zoptymalizowanych podłoży srebrnych i złotych. Pierwszym z nich było zastosowanie obu rodzajów podłoża do wykrywania neurotransmiterów. Przed badaniami samych neurotransmiterów przedstawiono wyniki testów wzmocnienia SERS dla podłoża z nanostruktur srebra otrzymywanych w środowisku cytrynianiu sodu (AgCitNPs) w porównaniu do komercyjnego podłoża Klarite™ stosując p-aminotiofenol jako wzorzec. Podłoże AgCitNPs

Uniwersytet Warszawski, Wydział Chemii - ul. Pasteura 1.024)93 Warszawa tel. [phone]; centr. 022 822 0211; fax [phone] % e-mail: [e-mail]    www: http://www.chem.uw.edu.pl

Bank Millenium S.A. 121160 2202 0000 0000 6084 9173 NIP 5254)01-12 -66

3