gdzie: V* - objętość przenoszonej prze wiatr masy powietrza [m3], A - powierzchnia wirnika [m2], t - czas przepływu powietrza [s], przez prostopadle ustawioną do kierunku wiatru pow. A.
Z powyższych założeń otrzymamy:
Moc turbiny odpowiadająca energii zależy od prędkości wiatru która jest funkcją wysokości h [m], opisanej zależnością (8):
gdzie: a - współczynnik szorstkości terenu, prędkości wiatru, czasu uśredniania wiatru oraz warunków atmosferycznych.
Prędkość wiatru przy powierzchni Ziemi jest równa zeru z uwagi na siły tarcia, natomiast do wysokości lOOm przypada 'A całkowitej energii wiatru.
Przetwarzanie energii wiatrowej na mechaniczną a następnie na elektryczną odbywa się w turbinach wiatrowych, przy czym istotnymi parametrami są tutaj wielkość łopatki wirnika i wysokość wieży na której jest osadzona turbina.
Moc silnika wiatrowego opisana jest zależnością (3, 4):
P
f |
,_<o r |
i-^j' | ||
1-e |
if,.'r |
c-p,z+1 |
Ds) { |
Dl) |
1 + e |
C„ 3 |
2 z |
4 |
*
[W]
gdzie: e- współczynnik wykorzystania energii wiatru (e = 0,3-K),5), Cn, Cop -współczynnik odpowiednio - siły nośnej i oporu, będący funkcją kształtu profila śmigła, ds/DS.- zmniejszenie powierzchni przepływu wskutek obecności piast o średnicy ds, Ds - średnica turbiny i ds w metrach, z - wyróżnik szybkościobieżności tj. stosunek prędkości obwodowej końca wirnika u [m/s], do prędkości wiatru v [m/s], który zależy od typu turbiny wiatrowej. [1]
(7)
u
z = —
V
oraz dalej
_ (oDs 2v
3
(8)