PROFES1 iR SL :HARD v I JCG' i SZk >L A 169
Prof. Edward Sucharda (1891-1947) po ukończeniu w r. 1912 studiów chemicznych w Szkole Politechnicznej we Lwowie (późniejsza Politechnika Lwowska) rozpoczął pracę jako asystent u prof. Stefana Niementowskiego w Katedrze Chemii Organicznej. W 1914 r. doktoryzuje się na podstawie pracy pt. „Kwasy 8-oks> chinoliny i ich przetwory. Dw uoksyantrachinon- 3.7-dwuoksychinolina'\ a sześć lat później, mając lat 29 - habilituje (rozprawa pt. ..5.6.8-trójoks\benzona-ftyrydyna i jej utlenianie do pochodnych 1.8-naftyrydym”), po czym obejmuje Katedrę Chemii Ogólnej na Wy dziale Rolniczo-Lasowvm Politechniki Lwowskiej. Po roku uzyskuje tytuł profesora nadzwyczajnego, a po dwóch latach, w wieku 32 lat zostaje profesorem zwyczajnym. W 1925 r. obejmuje kierownictwo Katedn Chemii Organicznej na Wy dziale Chemicznym Politechniki, którą kieruje do roku 1945 (podczas okupacji sowieckiej - Lwowski Instytut Politechniczny, podczas okupacji niemieckiej -Technische Fachkurse).
W czasie pierwszej wojny światowej był dwukrotnie wcielany do annii austriackiej; jeden rok pracował wówczas jako chemik w fabryce amunicji w Blumau pod Wiedniem. W 1918 r. powróci! do Lw ow a. w stąpił do Wojska Polskiego i uczestniczył aktywnie w Obronie Lwowa (m.in. jako kierownik warsztatów saperskich) Kilka miesięcy spędził w Warszawie pracując w Głównym Urzędzie Zaopatrzenia Armii. W 1944 r. zaaresztowany przez NKWD przebywał w więzieniu przez 4 miesiące. następnie poprzez Kraków (kierownictwo Laboratorium Badawczego Lasów Państwowych, organizująca się Politechnika Śląska z siedzibą w Krakowie) przyjechał do Wrocław ia.
Prof dr hab Edward Sucharda