3870137160

PROFESOR SUCHARDA I JEGO SZKOLĄ 175

fesorowie Politechniki Śląskiej w Gliwicach, a także wspomniani już Zofia Skro-waczewska i Leonard Kuczyński.

Czesława Troszkiewicz, późniejszy profesor Katedry Chemii Organicznej Politechniki Śląskiej w Gliwicach współpracowała z E. Suchardą we Lwowie w latach 1931-39. Opublikowała z nim prace o tio- i sulfo-karbonowych kwasach pirydynowych i sulfonowaniu aminochinolin. Uczestniczyła również w pracach o charakterze analitycznym. Po w-ojnie. w 1946 r. jest współautorem pracy z Suchardą na temat otrzymywania pochodnych p-aminofenolu. Pracę doktorską obroniła we Wrocławiu u prof. Płażka. W Gliwicach kontynuowała badania nad syntezą i reaktywnością azotowych układów heterocyklicznych (J. Glinka, S. Goszczyński, B. Prajsnar, J. Suwiński, W. Zieliński). Opracowała nowe metody otrzymywania podstawionych chinolin i fenantrydyn z nienasyconych oksymów i ich estrów, a także połączeń z grupy akrydyn, pirazolopirydyn, indazoli, oksazoli. Prowadziła syntezy związków heterocyklicznych w oparciu o kwasy imidowe. C. Troszkiewicz zajmowała się również tlenowymi związkami heterocyklicznymi, głównie z grupy węglowodanów. W zakładzie przez nią kierowanym przeprowadzono około 20 przewodów doktorskich i kilka habilitacyjnych.

Tadeusz Mazoński współpracował z Suchardą we Lwowie w latach 1929-31 i 1934-37. Oprócz badań nad reakcją Skraupa opracowywali wspólnie techniczną metodę otrzymywania kwasu benzenosulfonow'ego, a także opisali metodę uzyskania z benzyny krakowej octanów amylu i heksylu. Mazoński był współautorem konstrukcji pieca do termostatycznego prowadzenia reakcji w rurach zatopionych.

r

Jako późniejszy profesor organicznej technologii chemicznej Politechniki Śląskiej zawsze przejawiał zainteresowania chemią przemysłową Już w czasie pracy na Politechnice Lw owskiej, daje się zauważyć jego wyraźne powiązanie z technologią (współpraca z prof. Leśniańskim w latach 1931-34 i 1937-40). Również w Gliwicach zw'iązał się naukow-o z prof. Wacławem Leśniańskim i ściśle współpracował aż do jego śmierci.

Jego prace na Politechnice Śląskiej dotyczyły zagadnień przeróbki ropy naftowej (prof. M. Taniewski, doktorowie: A. Lachowicz, M. Otremba, K. Skutil. J. Krajewski), główmie poszukiwań wysoko aktywnych i wysoko selektywnych katalizatorów do procesów odwodamiania. Prowadził również prace nad piroiiząolefin oraz badania kinetyki i mechanizmu termicznego rozkładu alkanów, a także alkenów. W Zakładzie Przemysłowej Syntezy Organicznej zajmował się utlenianiem związków organicznych w fazie ciekłej (prof. Z. Kulieki, A. Burghardt. J. Zawadiak, doktorowie : S. Bal, Z. Stec). Kolejnym przedmiotem zainteresowań Mazońskiego było utlenianie kumenu i ogólnie badanie nadtlenków'.

1 w jednej i drugiej dziedzinie dokonał wiele. Św iadczą o tym liczne publikacje. patenty' i wypromowani pracownicy naukowi. Byl wysokiej klasy specjalistą.

Ostatni temat „stosowany" pojawił się około 1936 r. i wywołany został bliskimi osobistymi kontaktami z inż. Waligórą, właścicielem terpentyniarni w Szcze-