Inżynieria odwrotna - wprowadzenie
1.2. Idea inżynierii odwrotnej
Obecnie podstawową metodą tworzenia kształtów obiektów (części maszyn, obudów, opakowań itp.) jest trójwymiarowe modelowanie bryłowe lub powierzchniowe w systemach 3D CAD. Jednak niektóre kształty są bardzo trudne do takiego wirtualnego modelowania i wtedy nieraz może być prostsze ręczne wyrzeźbienie realnego obiektu, a następnie jego zeskanowanie. Dzieje się tak w przypadku projektowania nadwozi samochodów, kiedy wstępny kształt modeluje się wirtualnie, robi się wizualizacje i po akceptacji frezuje się go na obrabiarce CNC (rysunek 1.6a). Potem taki model dopracowuje się i wykańcza ręcznie (rysunek 1.6b) i ponownie digitalizuje do postaci wirtualnej. Dopiero na takim modelu „rozpina się” wirtualne powierzchnie i optymalizuje ich gładkość.
Rysunek 1.6. Wybrane dwa etapy projektowania kształtu nadwozia samochodu: frezowanie CNC na podstawie wirtualnego modelu (a), a następnie jego ręczne dopracowywanie i wykańczanie (b) [PSA]
Inne zastosowanie inżynierii odwrotnej w procesie projektowania kształtu pojazdu pokazano poniżej na przykładzie obudowy zewnętrznej skutera wodnego. Rys. 1.7a pokazuje kadłub wykonany w materiale plastycznym ręcznymi metodami modelarskimi. Nie jest problemem, że nie jest precyzyjny i nie jest idealnie symetryczny. Te wady można poprawić w modelu wirtualnym w procesie modelowania powierzchniowego, co pokazano na zrzucie z systemu 3D CAD na rysunku 1.7b.
Strona 11