4189283869

■S Ustalenie cen usług wodnych, uwzględniające samofinansowanie się systemu zaopatrzenia w wodę [2010],

Ramowa Dyrektywa Wodna nie określa doraźnego działania. Przeciwnie, wprowadza harmonogram cyklicznej (co 6 lat) weryfikacji zarówno aktualnej wiedzy o systemie wód podziemnych jak i oceny stanu ilościowego i chemicznego wód podziemnych, określanych według sprecyzowanych procedur. Dyrektywa uznaje za dobry stan wód podziemnych wtedy, gdy zarówno stan chemiczny jak i ilościowy są conajmniej dobre, tj. spełniają standardy jakości wód i środowiska, jakie formalnie zostały określone na mocy prawa do ustalenia celów środowiskowych.

Stan chemiczny wód podziemnych

W kontekście prawnym, RDW niesie bardziej złożone relacje w odniesieniu do wód podziemnych niż do wód powierzchniowych. Ramowa Dyrektywa Wodna wywołała bowiem ustanowienie kolejnej dyrektywy (2006/118/WE) w sprawie ochrony wód podziemnych przed zanieczyszczeniem (GWD). Zagadnienia objęte dyrektywą wód podziemnych przedstawiono na poniższym rysunku (rys. 1).

Rys. 1 Wody podziemne jako podmiot w Ramowej Dyrektywie Wodnej i Dyrektywie Wód Podziemnych (Źródło: European Commission - DG Emironment, 2007).

Wymaga to spojrzeniana wody podziemne jako na część systemu wodnego, stąd definicja dobrego stanu wiąże się także z faktem, że wody podziemne nie mogą wpływać na wody powierzchniowe w stopniu uniemożliwjającym osiągnięciu przez nie również dobrego stanu. Przez takie podejście dyrektywy RDW i GWD uwzględniają aspekt degradacji jakości zasobów wodnych oraz syndrom zaniku niezwykle cennych przyrodniczo ekosystemów wodnych i lądowych związanych ze środowiskiem wodnym. Dodatkowo dyrektywa nakazuje prowadzenie rejestru obszarów chronionych, powoływanych dla ochrony znajdujących się tam wód powierzchniowych i podziemnych oraz tych wyznaczonych w celu zachowania siedlisk i gatunków bezpośrednio uzależnionych od wody. Dlatego współczesne podejście do problematyki gospodarki wodnej wymaga działań na terenie całej zlewni lub dorzecza.