4261638799

2-3 m³/min i ciśnieniem 150 - 200 bar poprzez głowicę płuczkową, graniatkę, przewód wiertniczy do świdra na dnie otworu. Tam, z dysz umieszczonych w świdrze, wypływa do przestrzeni pierścieniowej wokół przewodu wiertniczego (z prędkością rzędu 30 - 40 m/s) i unosi z sobą zwierciny w górę, przez kolumnę rynnową na pokład platformy. Tam płuczka przechodzi kolejne etapy oczyszczania przez sita wibracyjne (ang. shaker screeń) zbiornik osadowy (ang. mud tank) skąd jest ponownie pompowana do instalacji. Podczas obiegu płuczka wiertnicza chłodzi i smaruje przewód wiertniczy i świder, zapobiega kruszeniu ścian otworu wiertniczego a zarazem przeciwdziała ciśnieniu górotworu i płynu złożowego. Wiercenie otworów głębszych niż 30 - 100 m wymaga zabezpieczenia ich ścian ze wzglądu na możliwość uszkodzenia. W tym celu to otworu wiertniczego wprowadzana jest rura okładzinowa (ang. casing). Między nią a ściany otworu wiertniczego, przy pomocy płuczki, wtłaczany jest zaczyn cementowy, który po stężeniu zespala ją z podłożem. W miarę postępu prac wiertniczych instaluje się kolejne rury okładzinowe o coraz mniejszych średnicach, np.: 23”, 13    9” i 7”.

Podczas prac wiertniczych ważna jest kontrola poziomu płuczki w zbiornikach płuczkowych. Jeżeli poziom płuczki opada to oznacza, że jej część ucieka z obiegu, np. przedostaje się do osadów skalnych. Jej brak może spowodować uszkodzenie przewodu wiertniczego, świdra, grozi przerwaniem prac wiertniczych. Jeżeli poziom płuczki w zbiornikach płuczkowych podnosi się to świadczy o zwiększeniu ciśnienia w strefie wiercenia i istnieniu zagrożenia erupcji ropy, czy gazu. W sytuacji kiedy słup płuczki w przewodzie wiertniczym nie może zrównoważyć ciśnienia panującego na dnie otworu jego wylot zostaje zabezpieczony blokiem głowic przeciwwybuchowych (ang. blowout preventer, BOP).

Po ukończeniu prac wiertniczych odwiert przygotowuje się do eksploatacji. W tym celu blok głowic przeciwwybuchowych zamieniany jest na głowicę eksploatacyjną (ang. Christmas Tree), rodzaj zaworu bezpieczeństwa zaprojektowanego na czas eksploatacji złoża. Następnie dokonuje się perforacji ścian odwiertu przy pomocy kontrolowanej detonacji ładunków wybuchowych umieszczonych w obszarze złóż roponośnych.