Modelowanie elektrowni wiatrowej w systemie elektroenergetycznym w otoczeniu rynkowym 20
Impulsy dla rozwoju energetyki wiatrowej generowały ruchy ekologiczne i szerokie zainteresowanie opinii publicznej problemami ochrony środowiska. Pojęcie „energii odnawialnej” nabrało znaczenia politycznego. Spowodowało to powstanie w wielu krajach ustaw określających sposoby wspierania rozwoju źródeł energii odnawialnej. W Niemczech powstała ustawa EEG (niem. Erneuerbare-Energien-Gesetz) w roku 2000 z ważnością 20 lat. Obecna wersja EEG z 31 września 2008 r., która weszła w życie 1 stycznia 2009 r., ma się przyczynić do rozwoju niemieckiej energetyki odnawialnej w okresie do roku 2020 [Fdu08], W Polsce ustawa „Prawo energetyczne” z roku 1997 po raz pierwszy zauważa energie odnawialne i ukazuje mechanizmy wspierania ich rozwoju. Nadal jednak Polska znajduje się na początku dalekiej drogi rozwoju energii odnawialnych, w tym wykorzystania wiatru.
Rys. 2.4. Przyrost skumulowanej mocy zainstalowanej w elektrowniach wiatrowych na świecie w latach 1990-2006 [Boc07]
Polska należy do krajów o ograniczonym rozeznaniu potencjału energii wiatrowej. Według [Biom], gdyby wykorzystano ten potencjał, to nasz kraj mógłby pokryć 17% zapotrzebowania na energię elektryczną. Najlepsze warunki wietrzne występują na północy Polski nad morzem i w rejonie Suwałk, niekorzystne natomiast w Polsce południowej i południowo-zachodniej. Poniższy rysunek przedstawia mapę Polski pod względem zasobów energii wiatru, na którym wyznaczono pięć rejonów o różnych zasobach energii odniesionych do wysokości 30 m. W Polsce występuje brak pełnego rozeznania prędkości wiatru na wysokościach 60-160 m, na których obecnie instaluje się gondole turbozespołów wiatrowych.
Rzeczywisty potencjał może znacznie przekraczać wartości wynikające z profilowanych map wiatrowych dla obszaru Polski. Aktualne wyniki badań wykonywanych przez przedsiębiorstwa utrzymywane są w tajemnicy i są przedmiotem obrotu handlowego.
Wydaje się koniecznym opracowanie nowej mapy wiatru na terenie Polski uwzględniającej potencjał energii wiatru na różnych profilach wysokości np. 60, 90 i 120 m