5032124880

Ryszard Makarowski

Autoreferat

Od 2004 r. pracuję na stanowisku adiunkta w Elbląskiej Uczelni Humanistyczno-Ekonomicznej w Elblągu. Pracę na tym stanowisku podjąłem w po obronie w 2003 roku pracy doktorskiej pt. Osobowościowe predykatory funkcjonowania uczniów pilotów w sytuacji trudnej. Praca została napisaną pod kierunkiem prof. dr hab. Mieczysława Plopy.

Studia doktoranckie odbyłem w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Gdańskiego w latach 2000 - 2003 r. W 2005 r. ukończyłem dzienne studia psychologiczne na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego, broniąc pracę magisterską pt. Osobowościowe predykatory funkcjonowania pilotów na Szybowcowych Mistrzostwach Polski Juniorów w Szybownictwie w 2004 r. Wcześniej w 1984 r. ukończyłem studia magisterskie na Wydziale Chemii Uniwersytetu im.A.Mickiewicza w Poznaniu.

Działalność naukowa

Pierwszy raz z naukowym podejściem do sportu zetknąłem się w latach siedemdziesiątych w sekcji spadochronowej Aeroklubu Wrocławskiego, której byłem członkiem. Szkolenie w sekcji spadochronowej odbywało się przy udziale instruktorów z Akademii Wychowania Fizycznego, a w okresie jesienno-zimowym zajęcia głównie gimnastyczne prowadzone były na terenie AWF. Ze sportami lotniczymi jestem związany od 16 -go roku życia. Obecnie jestem instruktorem pilotem szybowcowym i samolotowym.

Kierunek moich zainteresowań badawczych ściśle wiąże się problematyką, jaką podjąłem w pracy magisterskiej oraz rozprawie doktorskiej.

Głównym nurtem moich badań jest analiza zachowania się człowieka w sytuacjach trudnych. Takie sytuacje występują m.in. w lotnictwie sportowym. Sporty lotnicze tj: szybownictwo, lotnictwo samolotowe i skoki spadochronowe można uprawiać samodzielnie po ukończeniu 16 roku życia, dlatego też nie przeprowadzałem badań wśród młodszych grup wiekowych. Tak jak w innych dziedzinach sportu, zawodników sportów lotniczych można podzielić na nowicjuszy, średnio zaawansowanych oraz osoby z klasą mistrzowską.

Pierwsza grupę badań przeprowadziłem na uczniach pilotach szybowcowych, u których analizowałem dynamikę poziomu lęku, jako stanu podczas trzytygodniowego, letniego, podstawowego szkolenia szybowcowego. Okazało się, że najwyższe (ekstremalne) nasilenie lęku występuje u tych osób podczas pierwszego samodzielnego lotu szybowcem. Lot ten niebezpiecznie zbliża się do granicy bezpieczeństwa i winien być wykonywany w warunkach optymalnych, bowiem wiąże się to z możliwością popełnienia błędu, skutkującego wypadkiem lub katastrofą. Wnioski z tych badań opublikowałem w Polskim Przeglądzie Medycyny i

1