5032125060

Wydział Rolniczy Kursów Przemysłowo-Rolniczych,

Muzeum Przemysłu i Rolnictwa (1911-1916)

W 1911 roku borykając się z szeregiem trudności nie tylko finansowych i w obawie przed likwidacją kursów Rada Naukowa TKN podjęła decyzję, aby prowadzenie kursów przekazać do Muzeum Przemysłu i Rolnictwa z prośbą o kontynuację dalszego kształcenia młodzieży Wydziału Rolniczego. Stanowiło to nowy etap rozwoju szkolnictwa rolniczego. Na dyrektora kursów powołano profesora Józefa Mikułowskiego-Pomorskiego.

Studia nadal trwały 3 lata, natomiast program uległ zmianom. Botanikę realizowano na I i II semestrze w wymiarze tygodniowym: po 4 godz. wykładów i po 2 godz. ćwiczeń. Fizjologię wykładano w III semestrze w wymiarze tygodniowym 3 godz. Wprowadzono też wykłady fakultatywne z tego przedmiotu.

Na nowo utworzonych Kursach botanikę nadal wykładał Zygmunt Wóycicki (1871-1941). Studiował on na Uniwersytecie Warszawskim (UW) po licznych pobytach w różnych uczelniach w Europie. W latch 1906-1913 zorganizował pracownię botaniczną Kursów Naukowych przy Muzeum Przemysłu i Rolnictwa, a od 1915 r. kierował Ogrodem Botanicznym UW.

W pracach badawczych zaliczany jest do wybitnych specjalistów z dziedziny nauk o komórce roślinnej, szczególnie procesu zapłodnienia i tworzenia się woreczka zalążkowego. Był aktywnym członkiem kilku towarzystw naukowych, m.in. pierwszym Prezesem Polskiego Towarzystwa Botanicznego.

W kursach uczestniczył również botanik Piotr Wiśniewski (1884-1971). Ukończył studia przyrodnicze na Uniwersytecie Warszawskim specjalizując się w botanice pod kierunkiem Dymitra Józefowicza Iwanowskiego - odkrywcy wirusów, i Michaiła Siemionowicza Cwieta - twórcy metody chromatograficznej. Następnie pracował w UJ pod kierunkiem znakomitych polskich profesorów botaniki i fizjologii roślin: Edwarda Janczewskiego, Józefa Rostafińskiego i Emila Godlewskiego.

W 1918 r. Wiśniewski wykładał botanikę i fizjologię roślin na Kursach Przemysłowo-Rolniczych w Warszawie. W roku 1918 pracował w SGGW, a w latach 1920-1939 w Uniwersytecie Wileńskim, stając się twórcą tzw. wileńskiej szkoły botanicznej. W latach 1944-1960 pracował w Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej (UMCS) w Lublinie jako botanik i fizjolog roślin. W pracy naukowej zajmował się tumorami roślinnymi, rozmnażaniem grzybów i okresem spoczynku u roślin.