Dla układu przedstawionego na rys. 1 przeprowadzono pomiary, a wyniki zaprezentowano na rys. 2.
Przedstawione wyniki pomiarów potwierdzają intuicyjny wniosek dotyczący zależności zmierzonej wartości prądu od częstotliwości oraz od długości ręki. Wniosek ten jest słuszny niezależnie od mającego tu miejsce błędu wynikającego z niemożności precyzyjnego określenia mocy doprowadzanej do anteny, co zależy od jej impedancji wejściowej, będącej także funkcją parametrów przeciwwagi.
Rys. 2. Wyniki pomiarów prądów ręki Rys. 3. Obliczone wartości prądów ręki
Przeprowadzono szereg obliczeń numerycznych wybranych kombinacji terminali, anten, położenia i częstotliwości. Jako przykład pokazano rezultaty oszacowań przeprowadzonych dla modelu identycznego jak w prezentowanym wyżej eksperymencie. Rezultaty obliczeń pokazano na rys. 3.
Porównanie wyników pomiarów (rys. 2) i obliczeń (rys. 3) pokazuje, że są dość rozbieżne, co wynika z przybliżeń zarówno w eksperymencie jak i w teorii, jednak charakter zmian jest podobny, a wielkości prądów na tyle znaczne, że zasługują na uwagę.
W Tabeli 1 zestawiono wyniki porównania wyników pomiaru i symulacji komputerowej (wykorzystano program FEKO [2] oparty na metodzie momentów [3]) przypadku dwu typów anten współpracujących z radiotelefonem na częstotliwość 150 MHz.
Tabela 1. Porów nanie prądów' ręki
f= 150 MHz 1= 1.1 m |
f= 150 MHz 1 = 0.55 m | |
Pomiar |
69 mA |
65 mA |
Symulacja komputerowa |
59 mA |
60 mA |
Celem prezentacji jest zwrócenie uwagi grona osób zainteresowanych w ochronie pracy i środowiska na zapomniany problem roli przeciwwagi, pełnionej przez operatora terminala przenośnego. Mimo licznych przybliżeń autorzy uważają, że przedstawiony problem jest istotny i zasługuje na szersze zainteresowanie.
7