nader wyczerpujące i zajmujące czas obowiązki administracyjne w katowickiej WSP i powstającym nowym Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Śląskiego (w Katowicach, Sosnowcu i ponownie - w części polonistycznej, kulturoznaw-czej i bibliotekoznawczej - po dwudziestu latach w Katowicach). Lepiej oddać głos przyjacielowi Nowaka; Jerzy Starnawski tak pisał w przywoływanym tu już wspomnieniu zamieszczonym w „Roczniku Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza”:
Habilitację uzyskał w 1977 r., profesurę dopiero w 1988 r. W pracach naukowych był cyzelatorem. W życiu i działalności profesjonalnej, społecznej odznaczał się niezwykłą skromnością; odrzucał myśl o szybkich awansach, stopnie naukowe uzyskiwał z opóźnieniem.54
Niemal dokładnie w jedenastą rocznicę śmierci Nowaka ósmego czerwca 2004 roku miałem zaszczyt wygłaszać laudację na uroczystości nadania Imienia Profesora Zbigniewa Jerzego Nowaka Sali Rady Wydziału Filologicznego w budynku przy Placu Sejmu Śląskiego, w obecności władz uczelni i wydziału, rodziny profesora, zaproszonych gości i licznie zgromadzonej publiczności akademickiej55. Święto to było równocześnie okazją do prezentacji i promocji wspominanej tu już książki Warsztat badawczy Profesora Zbigniewa Jerzego Nowaka. Istotnym elementem uroczystości było odsłonięcie przez Dziekana Wydziału Filologicznego prof. Piotra Wilczka portretu Nowaka pędzla prof. Macieja Bieniasza. W zakończeniu owej laudacji pozwoliłem sobie przypomnieć, tak jak ją zapamiętałem, anegdotę opowiedzianą mi przez Zofię Maślińską-Nowakową: podczas
54 J. Starnawski: Zbigniew Jerzy Nowak... [„Rocznik Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza”], s. 153.
55 Tekst laudacji Małe ojczyzny Profesora Zbigniewa Jerzego Nowaka (1919-1993) ukazał się w wersji skróconej w „Śląsku” (2004, R. 10, nr 9, s. 24-25) oraz rozszerzonej o przypisy i liczne zdjęcia z uroczystości w „Gazecie Uniwersyteckiej” (2004, nr 9-10, s. 15-18).
67