5282744177

l?.l

10 — 15 grm. NaCl in substantia i ogrzewano około godziny na kąpieli wodnej. Po odsączeniu skrzepu i przemyciu go oraz wyciśnięciu w prasie ręcznej, zlewano przesącze razem, odparowywano na wolnym ogniu do pozostałości 100—200 ctm. sześć., odbiałczano doszczętnie przy pomocy kaoliny. W przesączu wolnym od białka (próba z żelazo sinkiem potasowym) oznaczano N niebiałkowy. Do odmierzonej ilości przesączu b. dokładnie zobojętnionego dodawano 15—20 ctm. sześć, dokładnie zobojętnionego kupnego rozczynu formolu. Oznaczano kwasotę przy pomocy '/io roztworu NaHO. Otrzymany w ten sposób N for-molowy (N-F) obliczano na 100 ctm. sześć. krwi. W ten sam sposób oznaczano N niebiałkowy i NF w osoczu krwi, zadanej uprzednio odrobiną szczawianu sodu, przy pomocy sedyinentacyi oraz wirówki pozbawionem czerwonych krążków. Na zasadzie uzyskanych danych 1) dla N-F we krwi całkowitej, 2) dla N-F w osoczu 3) oznaczonego przy pomocy sedyinentacyi stosunku objętościowego czerwonego osadu do osocza we krwi badanej, obliczano w przybliżeniu zawartość N-F w osoczu i w czerwonym osadzie krwi.

Zawartość N-F we krwi ludzi zdrowych.

We krwi ludzi zdrowych znaleziono następujące ilości N

formolowego:
przypadek	Badano krwi	£ N mgrm	% N mrgr.
	ctm. sześć.	niebialkow.	formol.
1.	223	36	8,8
2.	195	42,5	6,2
3.	182	48	' 6,5
4.	169	32	7,7
5.	193	35	7,7
6.	143	22	7,3
7.	144	53	10,7.

Na tej zasadzie stwierdzono, że we krwi całkowitej ilość N formolowego wynosi najmniej 6,2, najwięcej 10,7 mgrtn. w 100 ctm., średnio 7,8 mgrtn (t. j. 20,31 ^ całkowitego N niebiałkowe-go). Ponieważ ilość N amoniaku we krwi na zasadzie danych W. Horodyńskiego, Follin’a, Sch i tt en h e 1 m’a, W i n-terberg’a wynosi średnio zaledwie 0,41 - 0,9 ingrtn w 100 ctm. sześć. krwi. przeto znacznie przeważająca ilość N formolowego we krwi przypada na kwasy aminowe. Powyższe dane ilościo-