5439979016

266

PRZEGLĄD ELEKTROTECHNICZNY

Nr 9

silniki, nastawniki, osie, bandaże i t. p._t koszta zamówień są przepisywane na specjalne karty statystyczne, z których wnioskujemy o częstotliwości uszkodzeń i koszcie naprawy. Z kart tych stwarzane są co pół roku wykreślne zestawienia statystyczne, na których widać pracę każdego typu urządzeń w porównaniu pomiędzy sobą, oraz w odniesieniu do przeszłych półroczy.

2. Biuro rysunkowo - techniczne.

Jednym z zadań biura tego jest wykonywanie rysunków części wozów, o ile rysunki te nie zostały poprzednio dostarczone przez fabrykę, która wozy te wykonała. Dążyć powinniśmy do tego, ażeby każda część wozu miała swój odrębny rysunek, gdyż wtedy dopiero rysunek ten staje się rzeczywiście użytecznym dla warsztatu. Wobec jednak wielkiej liczby części, a także dużej liczby typów wozów w każdym przedsiębiorstwie, wykonanie oddzielnych rysunków dla każdej części byłoby pracą bardzo kosztowną i częściowo niecelową. Dlatego dążymy jedynie do tego, ażeby każda część, która była wykonywana w warsztatach, miała swój oddzielny rysunek. Rysunek taki musi mieć oznaczoną obróbkę wraz z odpowiedniemi tolerancjami, by przy montażu wozu uniknąć zbędnego pasowania. I chociaż będziemy tutaj mieli do czynienia przeważnie z dużemi luzami, jakich wymagają konstrukcje wagonowe, to należy wpisywać je na rysunki, gdyż ułatwia to w znacznym stopniu wykonanie i odbiór części oraz w następstwie montaż.

Drugą pracą wykonywaną przez biuro rysunkowo-tech-niczne są studja nad zmianami konstrukcyjnemi wozów, których przeprowadzenie jest projektowane oraz normalizacja różniących się pomiędzy sobą części rozmaitych typów wozów. Ze sprawą normalizacji, jak z wielu innemi, zachować należy daleko idący umiar. Jest cały szereg części, co do których korzyści normalizacji nie ulegają wątpliwości (bolce, śruby, nakrętki i t. p.), lecz przy innych należy za każdym razem zastanawiać się, czy normalizacja się opłaci, szczególnie. gdy wymaga ona dużych kosztów przeróbki. Natomiast, w chwili zamawiania nowych wozów należy fabrykom dostarczającym stawiać jaknajdalej idące żądania normalizacyjne w stosunku do urządzeń, które już posiadamy w taborze, a które pracują prawidłowo.

Ażeby więc biuro rysunkowo-lechniczne było w pracy taboru zorientowane, powinno być ono zaznajomione z wynikami statystyk pracy poszczególnych mechanizmów, wszelkiego rodzaju analiz i badań technicznych materjałów, a także wogóle wszelkich prób i badań przeprowadzanych przez warsztaty. Biuro powinno być zawiadomiane o każdej takiej próbie, powinno prowadzić stałą kontrolę prób, dopilnować ich ukończenia i wspólnie z kierownictwem technicznem warsztatów wyciągać z nich wnioski. Taki sposób kierowania wszelkich badań przez to biuro ma także tę dobrą stronę, że odbywane próby i badania zyskują na systematyczności, a wyniki ich są starannie przechowywane w jednem miejscu.

W celu umożliwienia korzystania z rysunków przy wykonaniu części wagonowych, stworzona jest wypożyczalnia rysunków na warsztat. Każdy robotnik czy pracownik umysłowy może wypożyczyć odbitkę rysunku, musi jednak zostawić wypożyczalni swoje pokwitowanie. Ażeby uniknąć niepotrzebnego przetrzymywania odbitek u robotników, ograniczona jest liczba odbitek znajdujących się jednocześnie w jednem ręku.

Możnaby, chcąc uniknąć stałego chodzenia robotników do wypożyczalni rysunków, przesyłać je wraz z zamówieniami z biura ruchu na warsztat, jednak, biorąc pod uwagę ciągle powstarzające się wykonywanie w poszczególnych warsztatach jednych i tych samych części, korzystniej jest, mo-jem /daniem, trzymać rysunki tych części stale na warsztacie. Pozatem przy tym systemie łatwiejsza jest ze strony biura rysunkowego kontrola wypożyczonych odbitek. Kontrola la jest konieczna, gdyż przy jakiejkolwiek zmianie rysunku w oryginale biuro obowiązane jest wycofać odbitki, będące na warsztacie, zniszczyć je, zaś wzamian za nie wydać aktualne.

Każdy rysunek ma swój numer, który odpowiada numerowi danej części wozu. Numer ten wypisany jest na odpowiedniej karcie operacyjnej i podawany przez biuro ruchu przy wydawaniu zlecenia na warsztat.

3. Warsztaty produkujące.

Całość pracowników fizycznych podzielona jest na poszczególne warsztaty. Kierownictwo każdego warsztatu i dysponowanie robotą spoczywa w ręku majstra oraz rozdzielczego. Majster jest faktycznym zwierzchnikiem pracowników fizycznych, odpowiada za techniczną stronę wykonania przez nich robót, opiekując się terenem, wszystkiemi urządzeniami i narzędziami warsztatu. Jeżeli warsztat jest zbyt duży, majster ma wtedy do pomocy drużynowych, którym podlegają drużyny robotników. Rozdzielczy stanowi w warsztacie komórkę organizacyjną. Dostaje on z biura ruchu zlecenia na roboty, które mają być wykonane przez warsztat, i rozplanowuje je pomiędzy ludzi, wchodzących w skład warsztatu, przy pomocy wykresu Ganta (rys. 3), biorąc pod uwagę terminy, wystawione przez biuro ruchu na zleceniach lub przy rewizji głównej — na wykreślnym terminarzu pracy (rys. 2). W razie nieoczekiwanych zmian w planie pracy spowodu choroby pracownika, braku odpowiedniego materiału i t. p. przeszkód, lub nadejścia do wykonania roboty pilnej, którą należy natychmiast wykonać, wprowadza rozdzielczy odpowiednie zmiany w swym planie pracy. Jeżeli wskutek tego zamówienie nie będzie mogło być wykonane na termin oznaczony, rozdzielczy zawiadamia o tern biuro ruchu.

\

ir

PO*iF 0 Ział

WTOREK

SROOA

C2WARTCM

PlATf *

SOBOTA

⁵0*£02iA L

WTOREK

SROGA

C2 WAB TEK

PIĄTEK

SOBOTA

Robotnik A

s

lini!EI9!EI9!l9SE9!E9E9!l!E9H!H!9!!EE9E!E!!IEI!l

p

lim11111111111N111 lun mim imimuMUMu

Rys. 3.