5654708956

• Powstanie zarodka rekrystalizacji statycznej w wyniku migracji granic pod-ziam (rys. 15).

Rys. 15. Powstanie zarodka rekrystalizacji statycznej w wyniku migracji poziam: struktura po odkształceniu (a), struktura podziarnowa (b), zarodek rekrystalizacji (c), przykład zarodkow ania poprzez koale-scencję poziaren (A) migrację podziama (B) (d). Stal austenityczna [1]

Rozrost ziaren - rekrystalizacja wtórna

Przy przedłużaniu czasu wyżarzania, bądź wyżarzaniu w wyższej temperaturze, następuje dalszy rozrost jednych ziaren kosztem innych już zrekrystalizowa-nych, przez co liczba ich maleje, natomiast wielkość szybko rośnie. Ten proces rekrystalizacji nosi nazwę rekrystalizacji wtórnej. Ziarna powstałe w wyniku rekrystalizacji wtórnej w krótkim czasie osiągają duże wymiary, a w szczególnych przypadkach możliwe jest powstanie pojedynczych ziaren o wielkości do kilkuset mm². Główną silą napędową tego rozrostu ziaren jest napięcie powierzchniowe granic ziaren.

Z technologicznego punktu widzenia rekrystalizacja wtórna jest zjawiskiem niepożądanym, gdyż pogarsza właściwości mechaniczne i plastyczne materiału. W niektórych tylko materiałach magnetycznych, jak stal transformatorowa, stopy FeNi, metale półprzewodnikowe, rekrystalizacja wtórna oddziałuje korzystnie, bowiem umożliwia otrzymanie lepszych właściwości magnetycznych.