PISMO PG 7
środowisko budowlane za wybitne osiągnięcia i nieskazitelną postawę moralną.
Na Politechnice Gdańskiej zdobył wykształcenie, przeszedł kolejne stopnie kariery naukowej, odbudowywał Stocznię Gdańską i Stocznię Północną - prof. zw. dr hab. inż. Tadeusz Godycki-Ćwirko 15 listopada 2006 roku otrzymał godność doktora honoris causa Politechniki Łódzkiej.
Tadeusz Godycki-Ćwirko studiował na Politechnice Gdańskiej, zdobywając stopień mgra inż. W roku 1962 obronił doktorat, a w cztery lata później rozprawę habilitacyjną. Do 1963 roku pracował w Katedrze Konstrukcji Żelbetowych Politechniki Gdańskiej, a przez następne dwadzieścia dwa lata na Politechnice Łódzkiej, gdzie pełnił funkcję kierownika katedry.
dziekana i dyrektora Instytutu Wydziału Budownictwa i Architektury.
Na Politechnikę Gdańską powrócił w roku 1986, gdzie na stanowisku profesora zwyczajnego pełni! przez wiele lat funkcję kierownika katedry i dyrektora instytutu. Na całym etacie profesora zwyczajnego pracował do końca lutego 2006 roku.
Jest autorem ponad 200 prac naukowych, w tym czterech książek, z których dwie zostały wydane także za granicą, w Niemczech i Francji. Byl promotorem piętnastu prac doktorskich. Uhonorowany został licznymi nagrodami, odznaczeniami, orderami i medalami, w tym trzema Krzyżami Orderu Odrodzenia Polski: Kawalerskim, Oficer-
Uroczystość nadania prof. zw. dr. hab. inż. Tadeuszowi Godyckiemu-Ćwirko godności doktora honoris causa odbyła się 15 listopada 2006 roku na na Politechnice Łódzkiej.
Katarzyna Żelazek Biuro Prasowe
Laudacja wygłoszona przez prof. dr. hab. Mariana Suchara w dniu 15 listopada 2006 r. podczas uroczystego posiedzenia Senatu Politechniki Łódzkiej
Wasza Magnificencjo,
Wysoki Senacie,
Szanowni Goście, Panie i Panowie.
Mam zaszczyt przedstawić sylwetkę naukową Profesora Tadeusza Godyckie-go-Cwirko. Ograniczę się do omówienia najważniejszych form działalności Profesora, szczególną uwagę poświęcając okresowi pracy w Politechnice Łódzkiej.
Profesor Tadeusz Godycki-Ćwirko jest wybitnym uczonym, specjalistą w dziedzinie mechaniki konstrukcji betonowych, ze szczególnym uwzględnieniem takich zagadnień jak ścinanie, skręcanie i przebicie w konstrukcjach żelbetowych i z betonu sprężonego.
Dyplom magistra inżyniera budownictwa lądowego otrzymał w Politechnice Gdańskiej i tam też w 1962 roku obronił pracę doktorską.
W1963 roku został służbowo przeniesiony do Politechniki Łódzkiej, w której pracował do 1986 roku, pełniąc między innymi funkcje kierownika Katedry Budownictwa Żelbetowego, dyrektora Instytutu Inżynierii Budowlanej i dziekana Wydziału Budownictwa i Architektury. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1966 roku w Politechnice Wrocławskiej, tytuł naukowy profesora nauk technicznych w 1972 roku, zaś profesora zwyczajnego w 1985 roku.
W latach 1972/73pracował w Uniwersytecie Calgary w Kanadzie, gdzie prowadził badania eksperymentalne na temat ustrojów plytowo-slupowych.
W ciągu 23 lat pracy w Politechnice Łódzkiej, na bazie doskonale wyposażonego laboratorium, umożliwiającego prace badawcze nad elementami żelbetowymi w skali naturalnej, w złożonym stanie naprężenia, stworzył silny ośrodek badań eksperymentalnych - szkolę naukową -w której wychowało się wielu pracowni-
Nr 1/2007