• Teoria kwantowa może mieć wiele różnych granic klasycznych
• Wszystkie pozornie różne teorie strun są różnymi rozwinięciami perturbacyjnymi (semiklasycznymi) jednej teorii.
• Można podać relacje dualności między pozornie różnymi teoriami:
fA{gs,R,...) = fB(g's,R',...)
gdzie n.p. g's — 1 /gs. Wtedy A i B to dwa dualne opisy tej samej fizyki.
• Dualność w teorii pola “miesza” pola i solitony; w teorii strun mieszają się stany nawinięte strun i innych obiektów rozciągłych, których istnienie jest konsekwencją istnienia strun.
Teoria strun i unifikacja