5815002492

Frenologia: Josef Gall i Johan Spurzheim, medycy i anatomowie, opracowali (1790-1810) szczegółową teorię lokalizacji funkcji mózgu.

Znaczny wkład do anatomii mózgu.

Frenologia łączyła rozwój struktur kory mózgu z wypukłościami i wklęsłościami czaszki.

Kranioskopia, pomiary kształtu czaszki, decydowały o cechach umysłu i charakteru; testy przydatności zawodowej.

27 obszarów związanych ze skłonnościami do stałości, ostrożności, duchowością, kochliwością, opiekuńczością, zdolnościami językowymi i wieloma innymi.

Tysiące obserwacji potwierdzały ich system.

Kształt czaszki nie ma wiele wspólnego z kształtem mózgu! Frenologia była całkowicie błędna.

Została jednak wyśmiana z powodu głoszenia prawdziwych poglądów! Umysł jest wynikiem działania mózgu, wiele cech charakteru to cechy wrodzone a mózg składa się z lokalnych obszarów pełniących wyróżnione funkcje.

Introspekcja jako metoda badania świadomości była początkowo powszechnie stosowana w psychologii. Czy każdy najlepiej wie, co się w jego umyśle dzieje? Niestety, to tylko teoria (własnego umysłu). Wyniki były zgodne z lokalnie przyjętymi założeniami i każdy dowodził to, co chciał.

Laboratorium eksperymentalne Wilhelma Wundta, Lipsk 1879.

Badania skojarzeń i mierzenie czasów reakcji.

W USA pragmatyzm w psychologii i edukacji.

Edward Thorndike - teoria uczenia się, efektywności kary i nagrody.

Koncepcja istnienia świadomości stała się bardzo podejrzana.

Szkoła behawiorystów ok.1920 roku uznała "subiektywne pojęcia" (wrażenia, myślenie, uczucia) za nienaukowe.

Behawioryzm badał tylko obiektywnie mierzalne reakcje. Szczur w labiryncie to najlepszy obiekt badań. Według behawiorystów nie ma wrodzonych predyspozycji, umysł to tabula rasa, są tylko wyuczone reakcje.

Introspekcja nie doprowadziła do zrozumienia umysłu.

Behawioryzm uznał umysł za źle określoną koncepcję, podobnie jak koncepcja duszy.