5833211707

LITERATURA PIĘKNA. WIEDZA O LITERATURZE 333

854. Z. Krasiński. Przedświt. 1843 (wyd. 1).

856. Z. Krasiński. Irydion. 1851.

- Pierwodruk Juliusza Słowackiego -

855. Krasiński Zygmunt. Psalmy przyszłości przez Spirydiona Prawdzickiego [pseud.]. Edycya druga pomnożona. Paryż 1848. Nakładem Księgarni Polskiej, s. 102, [1], adl.:

Słowacki Juliusz. Do Autora Trzech Psalmów przez*** [krypt.]. Lipsk 1848. Nakładem Księgarni Zagranicznej (Librairie etrangere), s. 20, 16,5 cm, współopr., opr. z epoki pł. ze złoć. napisem na grzbiecie.    2000,-

Egzemplarz z księgozbioru ks. Ewarysta Nawrowskiego (ekslibris). Poz. 1. Głośny rymowany traktat polemiczny Zygmunta Krasińskiego skierowany przeciwko poglądom Henryka Kamieńskiego zawartym w rozprawie „O prawdach żywotnych narodu polskiego” (Bruksela 1844). Tom składa się z czterech psalmów: Psalm wiary (powstał wiosną 1845 r.), Psalm nadziei (powstał w lutym 1844 r.), Psalm miłości (powstał wiosną 1845 r.), Psalm żalu. Krasiński ostro wystąpił przeciwko demokratycznym poglądom Kamieńskiego, potępił rewolucyjne nastawienie lewego skrzydła emigracji polskiej, w rabacji galicyjskiej 1846 r. widział zgubną dla przyszłości narodu polskiego zapowiedź rewolucji społecznej. Głosił prymat tradycji arystokratycznej w dziejach narodu polskiego, a jedyną nadzieję na jego przyszłość upatrywał w haśle: „jeden tylko, jeden cud - z polską szlachtą polski lud”. Poglądy Krasińskiego wywołały polemikę ze strony Juliusza Słowackiego w formie namiętnego pamfletu zatytułowanego „Do Autora Trzech Psalmów” (por. poz. 2). „W polskim życiu duchowym znaczenie polemiki między Krasińskim a Słowackim jest ogromne. Liczne zwroty z utworów obu poetów weszły do mowy potocznej; niejednokrotnie posługiwały się nimi rozmaite ugrupowania polityczne, określano też z ich pomocą postawy ideowe” (M. Janion). Poz. 2. Wydanie 1. Wydanie anonimowe bez wiedzy autora. Rękopis utworu powstał w Paryżu pod koniec 1845 lub na początku 1846 r. Poemat w rękopisie nosił tytuł „Odpowiedź na Psalmy Przyszłości" i stanowił polemikę z poglądami Zygmunta Krasińskiego na istotę historii oraz pojęcie poety narodowego. Słowacki zawarł tu żarliwą apologię ludu, który czynem wypełnia zamysły Opatrzności. Rolą poety miało być duchowe przewodnictwo ludu. Krasiński poznał utwór z odpisu, jeszcze przed drukiem. Odpowiedział „Psalmem żalu” włączonym