Egzemplifikacja
W zależności od rodzaju czynności w procesie poznawania doświadczalnego aktywność uczniów i nauczyciela może mieć różny zakres - od biernego udziału, poprzez częściowe samodzielne uczestnictwo na różnych etapach przebiegu doświadczenia, do całkowicie samodzielnego formułowania hipotez, ich weryfikacji empirycznej i formułowania wniosków końcowych.
Przykład aktywności uczniów w toku czynności doświadczenia może być następujący67.
Tabela 7. Aktywność uczniów podczas doświadczenia przyrodniczego
Czynności nauczyciela |
Czynności ucznia |
- przeprowadza eksperyment - przedstawia wynik - wyjaśnia go |
- obserwuje - słucha |
- przeprowadza eksperyment - przedstawia wynik - stawia pytania dotyczące wniosku |
- obserwuje - słucha - formułuje wniosek |
- przedstawia problem do rozwiązania - słucha, analizuje hipotezy przedstawione przez dzieci - przedstawia doświadczenia - interpretuje wyniki i ilustruje praktycznymi przykładami |
- słucha - precyzuje swoje przypuszczenia odnośnie do wyniku - konfrontuje swoje przypuszczenia, dokonuje wyboru prawdziwego, inne odrzuca - słucha i obserwuje przykłady |
- organizuje sytuacje - słucha, kieruje nimi - zapewnia warunki do przeprowadzenia doświadczenia - pomaga w formułowaniu wyniku - pomaga w poprawności formułowania | wniosku |
- precyzuje zadanie-pytanie - dzieli się uwagami - precyzuje odpowiedzi - przeprowadza doświadczenie - formułuje wynik - formułuje wniosek |
Wynikiem obserwacji czy doświadczenia jest zdobywanie nowej wiedzy o przyrodzie lub jej utrwalenie w umysłach uczniów oraz umiejętność rozumowania przyrodniczego. Polega ono na dostrzeganiu związków sprawczych (przyczynowych, funkcjonalnych, przestrzennych) i formalnych między składnikami środowiska oraz między środowiskiem a działalnością człowieka. Stosując właściwą dla edukacji środowiskowej metodykę pracy, nauczyciel stwarza zarówno możliwość rozwijania umiejętności rozumowania dedukcyjnego, indukcyjnego, jak i redukcyjnego.
67 Por. E. i J. Frączakowie, Edukacja ekologiczna uczniów klas I-III.... s. 25.
108