672580952

62 Lojjaecly — Makaronizm

Logaedy (Wiersze Iogaedyczne, mieszane). W^Tiersze złożone z różnych stóp, najczęściej powtarza-jących się id ustalonym porządku id poszczególnych wer-sach, ale niekiedy róiunież łączące uj układ różne mersy lo-gaedyczne. W poezji polskiej naśladoiuano ujzorce antyczne (np. adonik, iners saficki, heksa-metr, pentametr itp.) lub two-rzono rodzime, najczęściej złożone z trochejóu) i amfibrachów. Np.:

Płacze drzewo liściami ziuiędlemi,

[(Ss Ss sSs sSs)

Łzawe niebo przygląda się ziemi. Smutne serce, jak słonko jesienne,

W mrokach chwile mspomina promienne I łzy roni. stęsknione nieboże —

Ze kochało, zapomnieć nie może...

(M. G a m a 1 c tu i c z : Listopad).

Zob. też: Adonik. Heksametr. Pentametr. Strofa alcejska. Strofa saficka. Wers arystofanejski, asklepiadejski. epigramatyczny. Wiersz eolski. Wiersz leoniński.

Logogrpf. Rodzaj zagadki, id której najpieruj należy odgadnąć z pojedynczych głosek ujyrazy, a oznaczone litery tych ujyrazóiu (pierinsze, środkoiue itp.) dają roziuiązanie.

Ludoznawstujo zob. Etnografia.

Łacinka zob. Antykwa.

Łańcuchowe sprzęganie wersów (Concatenatio). Układ wersów, uj którym ostatnie słowo wersu powtarza się na początku wersu następnego albo ostatni wers strofy zaczyna następną strofę.

Np.:

I otwiera się drzwi troje.

Troje drzwi, jedne po druciich[...l Rumak polem jak wiatr niesie,

Niesie Iaseni[...).

(A. Mickiewicz:    Ucieczka).

Łzy zob. Tren.

Madrygał. Krótki utwór liryczny, wywodzący się z poezji dworskiej, zwykle miłosny, o nastroju czułym i figlarnym. Związana z nim forma składa się najczęściej z 6—11 wersów, połączonych niewielką ilością rymów, bez podziału na zwrotki. Np. W. Koch o w s ki: Madrygał, albo prawda na jawi.

Majuskuła. Wielka litera w danym rodzaju pisma. W przeszłości pisano majuskułami i początkowo w druku używano ich do składania całego tekstu.

Por. Minuskuła. Wersaliki.

Makame. W literaturze arabskiej utwór, w którym opowieść przeplatana jest wierszami.

Makaronizm. Używanie wielkiej ilości barbaryzmów, ale polegające nie tylko na wtrącaniu obcych wyrazów, lecz i na gramatycznym kształtowaniu formy wyrazów rodzimych na wzór obcych. Określenie odnosi się przede