672580971

Onomatopeja — Opowiadanie 79

często przenośnym. Służy ozdob-ności stylu, niekiedy stosowane dla uniknięcia powtarzania tego samego wyrazu (np. twórca naukowego socjalizmu — zamiast K. Marx).

Onomatopeja (Harmonia naśladowcza). Podobieństwo pomiędzy brzmieniem a znaczeniem wypowiedzenia, naśladowanie dźwięków przez instrumentację foniczną (tętentu konia, szumu morza, odgłosów burzy, bicia dzwonów itp.). Np.:

Rozkołysane uj grozy jęk, uj ryk rozszalałe huczą dzujony!

(L. Staff: Dzwony).

Por. Instrumentacja. Przenośnia dźwiękowa.

Op. cit. zob. Opus citatum.

Opera. Dramat śpiewany z towarzyszeniem orkiestry. Np. Halka z muzyką S. Moniuszki i librettem W. Wolskiego.

Zob. też: Aria. Chór. Duet. Kantata. Libretto. Operetka. Oratorium. Recitativo. Tercetto. Uwertura. Wodewil.

Opera buffo zob. Opera komiczna.

Opera komiczna (Opera buffo). Opera o tekście komediowym. Np. Wł. L. Anczyc: Duch wojewody, muzyka L. Grosmana.

Operetka. Utwór sceniczny o tekście komediowym, częściowo śpiewany, a częściowo mówiony. Np. A. Fredro: Noc w Apeninach; S, Turski: Czar munduru, muzyka M. S wierzy ń-s k i e g o.

Opis. Strukturalne powiązanie motywów statycznych. Opis posiada zwykle wyróżniony temat (przedmiot) ; charakteryzuje go jedno-czasowość, a motywy wiążą się albo. na zasadzie przestrzennej (kolejne części przedmiotu), albo logicznej (omówienie cech ogólnych, szczegółów, uwzględnienie różnych punktów widzenia itp.).

Opis bibliograficzny. Opis publikacji uwzględniający w ustalonym schemacie cechy wspólne dla

wszystkich egzemplarzy wydania. Elementami opisu są : autor, tytuł, adres wydawniczy, format i objętość. Niekiedy zawiera jeszcze adnotację.

Zob. też: Adnotacja. Adres wydawniczy. Autopsja. Format bibliograficzny. Hasło. Metryka druku. Tytulatura.

Opis katalogowy. Opis jednostki ze zbiorów bibliotecznych zawierający w ustalonym schemacie cechy wydania i cechy indywidualne egzemplarza (np. informację o oprawie, sygnaturę itp.).

Opisanie (Descriptio). Rozszerzone omówienie, obrazowe przedstawienie przedmiotu zamiast wymienienia jego nazwy. Funkcja opisania może być wyłącznie artystyczna, ale może mieć też inne znaczenie (np. ostrożność wobec cenzury); ponieważ kryje się w nim przemilczenie, często ma też dużą wartość emocjonalną. Np. C. Norwid: Do kraju tego...

Opowiadanie (Narratio). 1. Forma podawcza, głównie na usługach epiki; jest układem motywów dynamicznych powiązanych następstwem czasowym. Zasadniczo rekonstruuje przebieg zdarzeń w przeszłości i jeśli używa się w niej niekiedy czasu teraźniejszego, to dla uplastycznienia przedstawionej akcji. Od innych