ANALIT
Składnik, który jest wykrywany lub/i określana jest jego ilość (zawartość), zobacz też: oznaczanie.
BŁĄD MIARECZKOWANIA
Jest to różnica między objętością titranta zużytą do osiągnięcia punktu końcowego miareczkowania (PKM) a objętością potrzebną do osiągnięcia punktu równoważności miareczkowania (PRM); może być dodatni i ujemny.
MIANO RACJONALNE
Jest ono wyrażone w ilości gramów konkretnego analitu, odpowiadającej 1,0 ml danego titranta np.: miano racjonalne wodorotlenku sodu o C(NaOH) = 0,1000 mol/ 1, w alkacymetrycznym oznaczaniu kwasu siarkowego będzie równe:
= 0,0049
0,1000X1.0X49.00
1000
Wymiarem tego miana będzie: [g/ml], należy jednak pamiętać, że liczba gramów odnosi się do konkretnego analitu, tu do H2SO4.
MIANO ROZTWORU
Najczęściej tak określa się dokładne stężenie roztworu, wyrażone w molach/litr. Zobacz także roztwór mianowany.
Właściwa definicja miana odnosi się do stężenia roztworu, wyrażonego w gramach substancji zawartej w 1.0 ml tego roztworu.
Miano takie określa się przez „ T
Zależność pomiędzy stężeniem molowym roztworu, a jego mianem „ T ”:
T x 1000
M~x
cx
gdzie: cx - stężenie molowe [mol/1] substancji „ x”
T - miano
Mx-masa molowa substancji „x” zawartej w roztworze w [g/mol]
MIANOWANIE ROZTWORU
Procedura, prowadząca do wyznaczenia miana roztworu mianowanego (titranta) lub jego stężenia molowego, obejmująca zwykle:
- przygotowanie roztworu wzorcowego z substancji wzorcowej;
- miareczkowanie określonej objętości roztworu wzorcowego titrantem (rzadko odwrotnie) do punktu końcowego.
12