Kto liczy na tygodnie, sieje trawę,
kto liczy na lata, sadzi drzeiua,
ale kto liczy na stulecia, ten wychowuje ludzi
[przysłowie chińskie]
Nowoczesne metody dydaktyczne akcentują potrzebę wszechstronnego, interdyscyplinarnego kształcenia. Aby nauczać o środowisku naturalnym, o wpływach antropogenicznych na jego elementy, nauczyciel powinien posiąść szeroką wiedzę merytoryczną i kształtować umiejętności wychowawcze. Edukacja ekologiczna winna przede wszystkim kształtować postawę emocjonalną, uczuciową ucznia, winna dotrzeć do duchowej sfery słuchacza. Najlepsze wyniki osiąga się, gdy uczeń poznaje _ procesy wartościowania zjawisk zachodzących w przyrodzie i etycznego postępowania w środowisku. Niesie to nadzieję na sukces, na to, że uczniowie w przyszłości będą kierować się tymi właśnie wartościami, będą aktywnie uczestniczyć w działaniach na rzecz kształtowania i ochrony środowiska.
Proponowane w niniejszej publikacji formy edukacji ekologicznej, szczególnie w zakresie i żywienia, mogą i powinny być wykorzystane przez pedagogów w pracy dydaktycznej i wychowawczej.
Proponuję Czytelnikom przeanalizowanie wzorów ankiet, znajdujących się przy końcu książki. Wskazane byłoby wypełnienie ankiety przed lekturą książki i zweryfikowanie własnych odpowiedzi po zaznajomieniu się z niniejszą monografią. Autorka będzie wdzięczna Czytelnikom za krytyczne uwagi dotyczące tej książki.
Za pomoc w gromadzeniu danych ankietowych dziękuję: pp. Dorocie Czamik-Hobgarskiej, Theo Hermansowi, Krystynie Piech, Jolancie Sobczyk, Paulowi van de Velde.
Za okazaną pomoc i duchowe wsparcie serdecznie dziękuję mojemu Mężowi
Autorka