6771815094

norma podaje symbole cech charakterystycznych, które umieszczane są po skrócie nazwy polimeru podstawowego (tab. 1.4),

do oznaczenia monomeru można stosować dwie litery, jeżeli mogłoby nastąpić użycie tej samej litery w odniesieniu do różnych składników lub też inna niejasność (np. dla oznaczenia poliakrylanu stosuje się skrót PAK, a poliarylanu PAR), w przypadku mieszanin polimerów stosuje się skróty nazw polimerów podstawowych i oddziela się je znakiem plus, a całość umieszcza się w nawiasach (np. (PMMA+ABS)).

Skróty poszczególnych homopolimerów, kopolimerów i naturalnych materiałów polimerowych oraz symbole określające ich cechy charakterystyczne znajdują się w wyżej wymienionej normie. Przykłady tych oznaczeń zamieszczono w tabelach 1.4. i 1.5.

Jak już wcześniej zostało wspomniane, dodatkowe symbole umieszcza się po skrócie nazwy polimeru podstawowego, oddzielając oznaczenia poziomym łącznikiem. Służą one rozróżnieniu poszczególnych modyfikacji danego polimeru. Liczba dodatkowych symboli nie może być większa od czterech. Przykłady stosowania skrótów polimerów i symboli ich cech charakterystycznych przedstawiono poniżej.

Polichlorek winylu) nieplaslyfikowany = PVC-U

PVC-U

I-► CECHA CHARAKTERYSTYCZNA - NIEPLASTYFIKOWANY

* POLIMER PODSTAWOWY

Polistyren niskoudarowy = PS-LI

PS-L I

DRUGA CECHA CHARAKTERYSTYCZNA - UDARNOŚĆ PIERWSZA CECHA CHARAKTERYSTYCZNA - NISKA

POLIMER PODSTAWOWY

Polietylen liniowy malej gęstości = PE-LLD

PE - L L D

TRZECIA CECHA DODATKOWA - GĘSTOŚĆ

DRUGA CECHA CHARAKTERYSTYCZNA - MAŁA PIERWSZA CECHA CHARAKTERYSTYCZNA - LINIOWY POLIMER PODSTAWOWY

14