7255413577

jako poprawne. Wszystkie glosy polskie / lego tkpsu wydal Michał Muszyński na s. 243-247 Pamiętnika Biblioteki Kórnickiej* 7esz. 9-10 w drugiej części opracowania Ciosy, zapiski i niektóre tek -sty polskie u starych diukach i rękopisach Biblioteki Kórnickiej do r. 1550. Znajduje się tu także jeden wyraz j>c >f r i i nii^ly przez Rosiał niskiego orruin. który ukaże się \v suplemencie. Glosy wydane pizez M. Muszyńskiego, zarówno wyrazy łacińskie, jak i polskie, różnią się w wielu wypadkach. czasem nawet bardzo, od lekcji glos u Rostafińskiego. Raczej należy sądzić, że poprawniej czytał Rostafiński. Muszyński ocenia glosy polskie, zarówno tekstowe jak i marginalne, z wyjątkiem jednej karły, rut 1 połowę XVI w., a słowniczek łacińsko-polski z k. I70v na połowę XV w. W Sslp materiał cytowano /, dala XV//. [>osf. bądź XV. — Cf. GiKóm II poz. 15.

12. Rkps z Hibliotcki ł Jaworowskich we Lwowie. Znajduje się on w Mnteriałtir.h na s. 161 162 i obejmuje tiry polskich nazw 4963-5007. — Rkps znajdował się w- zbiorach Ribliotcki Fundacji Rn-wołowskich we Lwowie. Rostafiński nie widział ojyginału. wydając glosy. Łacińskie i polskie nazwy ro ślin wydal z ekscerptów zrobionyc h przez W. Kętrzyńskiego jeszcze przed opublikowaniem w r. J895 glos z lego rkpsu prze/ Brucknera w BI V s. 33-34. w opracowaniu Średniowieczne słownictwa polskie, c/,. II. Według informacji Rosi u fińskiego glosy te pochodzą z okładki dzieła Carholicon minor per Ałułnuun Nussman z i. 1481, zawierającego nazwy niemieckie Tych kilkadziesiąt nazw ułożonych jest w porządku alfabetycznym. według nazw łacińskich. Znaczenie tych polskich nazw jest. według Rostafińskiego, niewielkie. I rafia ją sic też błędy w nazwach Bruckner. opisując ten rkps, podaje, żc polskie tłumaczenie nazw znajduje się w U: Uście dzieła zawierającego przepisy medyczne i opis i ośliń stosowanych w leczeniu. Wid/ąC jednak alfabetyczny układ nazw (tak też u Brucknera) oraz brak w wydaniu Rostafińskiego numerów kart. na których występują polskie nazwy (praktyka konsekwentnie stosowana przez Rostafińskiego przy wydawaniu glos), można przypuszczać, żc Hruckner się myli. W Sstp materiał cytowano z datą 1481.

1.1. Rkps monachijski Cod. I at. I I m 615. (Przedruk). Znajduje się on w Materiałach na s. 162 i oh ej mu je my polskich nazw 5()(>8-50JS. — Rkps znajduje sic w Bawarskiej Miejskiej Bibliotece w Monachium (dawniej Biblioteka Królewska), ‘lego rkpsu Rostafiński sarn mc widział. Wydany przez niego materiał jest przedrukiem z pracy A. Brucknera U ber dic a!teren Tesle, des Bohnschen opublikowanej w JA X s. 365 416. Na s. 414 415 Rmckucr przedrukował niewielki spis łacińskich nazw- roślin z glosami niemieckimi i polskimi (12), opublikowany po raz pierwszy przez C. Hoffmanna w II tomie Sprawozda?i i Posiedzeń hHołocie2!ro-Historycznej Komisji w r. 1867. podając też krótki opis zawartości kodeksu. Kodeks składa sic z kilku różnych rkpsów z XIII i XIV w., oprawionych razem w XV w. Na podstawie wpisu Henryka de l^łrusia Bruckner sądzi, żc na przełomie XIV i XV w. księga hyhi własnością jakiegoś Prusaka. Kodeks zawiera łacińskie ti akta ty związane z szeroko pojętą ówczesną medycyną oraz. trzy słowniczki nazw roślin z licznymi synonimami w języku niemieckim. N;i k. 68 71 v znajduje się pierwszy z nich (łncipiant nontina herbanun) z przełomu XIII i XIV w., mający także odpowiedniki w języku polskim. Bruckner jx>dkrcśla. że jest to najstarszy w języku polskim spis nazw roślin. Zaznacza też. że przedrukowuje Hoffmanna, poprawiając hłędy. Rostafiński pisze natomiast, że polegał ,.w tym razie wzupełności na jego (Brucknera) ścisłości i biegłości, dającej zupełną gwarancję pod każdym względem'* (Synthola I s. 24). Przedruk Rosła fińskiego jest więc trzeci z kolei. W krótkim omówieniu glos Rostafiński na j>od$tawic pisowni ocenia, że autorem ich hył Pulak. Rostafiński nic przedrukował pierwszej glosy z Brucknera (biliztł - byli ca). Jest ona w Sstp drukowana z wyjątkową dla lego zabytku lokalizacją JA X 414. Najnowsza bibliograficzna wzmianka o rkpsie wraz z nowym odczytaniem nazw polskich z k 6Sr i 69v, łacińskich i niemieckich a także transkrypcją polskich w CfoestHKz s. 409-410. Od 1956 r. Pracownia Sstp ma mikrofilm kart rkpsu z polskimi nazwami. W Sslp materiał cytowano z data XIII cx. ~ Cf. JA X 365-416 poz. 5.

14 Rkps Ribliotcki Publicznej Peteisluirskiej Lat. K VI 22. Znajduje się on w Materiałach na s. 163-174 i obejmuje nry polskich nazw 5019-5328. — Rkps ten przejrzał w Petersburgu Józef Korzeniowski. wypisał polskie glosy i przesłał je Rostafińskiemu, który sprowadził potem rkps do Krakowa i z oryginału przygotował do druku w Materiałach. Rkps pochodzi z biblioteki T Czackiego. Ma 654 s., na karcie nie numerowanej spis zawartości kodeksu zrobiony przez Ł. Gołębiowskiego na przełomie XVIII i XIX w. Prawic wszystkie traktaty kodeksu związane są z medycyną. Glosy botaniczne zawiera znajdujące się na pierwszych 90 stronach Atuidounium. Piekosiński określił znak